ماشین سرکوب بیوقفه کار میکند. هر روز اخبار اعدام و دستگیری و تهاجم است. این اما یک روی سکه است. تنگناهای لاعلاج رژیم هنوز پاسخ نگرفته اند. روی دیگر سکه مقاومت در پائین است. معلمان دور جدید اعتراضاتشان را شروع کردند. کارگران اعتصابات را ادامه میدهند. نیشکر هفت تپه و اتوبوسرانی کرمانشاه شاخص عزم دیگری در میان کارگران است. زنان صدایشان بلندتر میشود. لایحه جدید این صدا را بلند تر هم میکند. در بالا ترس موج میزند. دعوا شدید است. ”انتخابات“ در راه است. هر کسی دنبال سهم و موقعیت در نظام و لقمه چرب تر است. طبق معمول اپورتونیسم آخوندی را با نام ”عقلانیت“ به خورد هوادارانشان میدهند. طرفداران اینها در خارج در مقابل سرکوبهای جمهوری اسلامی سکوت کردند. چشم امیدشان به رشادت برادران داخل در این ”انتخابات“ است و به اصطلاح ”پخته“ عمل میکنند!
عدم موفقیت تاکنونی رژیم در تقابل با مردم، شکاف در بالا، فرصت میدهد تا ورق را برگرداند. مردم تسلیم نشدند اما میتوانند پیروز شوند. گام اول گسترش اعتراض برای عقب راندن جمهوری اسلامی است. سرنوشت ”انتخابات“ رژیم را میتوان از حالا تعیین کرد.*
