عکس خانم شیرین عبادی در بالاتیرین قسمت نیم روز سایت "بی طرف" بی بی سی توجه ام را به خود جلب کرد. تابلوی زرد رنگ و بزرگ در دست ایشان که روی آن با رنگ قرمز نوشته شده بود "کانون مدافعان حقوق بشر؟!" بی اختیار بیاد تئوری ایشان و عملکردشان در رابطه با حقوق بشر افتادم. تز ایشان در مقطع برنده شدن جایزه نوبل از یاد هیچ کس نرفته است. این که "حقوق بشر و حقوق زن با اسلام مغایر نیست" جلوی صدها خبرنگار از سراسر دنیا زمان سخنرانیش برای دریافت جایزه نوبل. ایشان با اعتماد به نفس از اینکه جامعه ایران و قوانین حاکم با سرعت درحال رسیدن به این ایده آل است یاد کردند! اما ظاهرا هیجان افتخار دریافت جایزه باعث شد که فراموش کنند در همان لحظه هزاران انسان به جرم افکارشان در زندانهای رژیمی با ریاست جمهوری "سردار آزادگی وستاره گفتگوی تمدنها" هستند. گویی از خاطر بردند که ده ها انسان به جرم رابطه شخصی و کاملا خصوصی منتظر سنگسارند. اصلا به ذهنشان نیامد که عاطفه رجبی و کودکان بسیاری اعدام شده یا منتظر اعدامند. فراتر از این کاملا از خاطر بردند که این رئیس جمهور محبوب و سردار اصلاحات جمهوری اسلامی ایشان در انقلاب فرهنگی پس از شکست انقلاب 57 در صف مقدم شمشیر زنان حذف فیزیکی و دوختن دهنها بودند. چنان جو گیر شدند که به محض بازگشت به ایران جایزه را تقدیم ایشان کرده و ابراز کردند که این جایزه برازنده آقای خاتمی است و خودشان لایق این جایزه نبودند.
البته این فراموشی سیاستی است که ایشان نمایندگی آن را دارند. خوشبختانه اکثریت عظیم جامعه و مردمی که آزادی و برابری فوری و بی قید و شرط میخواهند و عبور چرخ مذهب در طول 28سال عمر شیرین شان از روی خون زن و مرد و کودک و جوان و پیر، باعث شده که مذهب را با لگد از جامعه ایده آلشان بیرون بياندازند و بجای آن سعادت، شادی، امنیت و رفاه را براى همگان بسازند.
بهر رو یاد زمانی افتادم که وقتی خانم عبادی در سالن مجللی در کشور نروژ نفس شان در سینه حبس شده بود که چگونه در این زمان کوتاه از اسلام پاستوريزه دفاع کنند و همزمان صدها انسان شریف خود را به پشت این درهای بسته رسانده بودند تا نشان دهند اگر ایشان جرات ندارد از اين تريبون در دفاع او مردم سخن بگويد و بجاى آن از اسلام تلطيف شده پروژه نوبل سخن ميراند، بشريت را نمايندگى کنند. نماینده هزاران انسان اعدام شده و دهها هزار جسم و روان شکنجه شده باشند. خانم شیرین عبادی باز فراموش کردند که میشود نماینده مردم بود ولی ترجيح دادند و مانند تمام عناصر جنبش ملى اسلامى نشان داد که نماینده اسلام نوع ديگر و جاده صاف کن جناب خاتمى و اصلاح طلبان دينى است.
حال برگردیم سر تابلوی يک متری کانون حقوق بشرخانم عبادی و بی بی سی.
درحالی که این همه اعتراض کارگران بی حق و حقوق هر روز در ایران جاریست، معلم و دانشجو، بیمار و بی دارو و معلول، بی حقوق و بازنشسته به خاک نشسته هر لحظه به خیابانها میایند و بیانه و سخنرانی و اطلاعیه میدهند که در بی بی سی حتی یک خط هم در درج نمیشود، اين تابلوى کانون خانم عبادى زير نور ميرود. در ماه گذشته چند صد دانشجو که برای مطالبه حقوق ابتدایی شان اعتراض کرده بودند ربوده شدند، در مواردى به قتل رسیدند، و باز هر روزه به این اوضاع غیر انسانی معترض اند و تجمع میکنند، اما گویی بی بی سی رئيس دوم وزارت سانسور شده و خط زدن اين اخبار وظيفه اش است! بی بی سی این مدال افتخار را چندین دهه است که به سینه زده است. بی بی سی همان است که خمينى را به مردم ايران فروخت و تا امروز کارش قالب کردن همين هاست.
در همین افکار غوطه ور بودم. از کامپیوتر فاصله گرفته بودم و باخود زمزمه میکردم که خلاصه یکی نیست به این عالیجنابها بگوید خانم عبادی که به یکباره از خواب برخاستند و درحمایت از انرژی صلح آمیز و حق مسلم مردم بودنش -البته بشرط همکاری رژیم با آژانس بین الملل- داد سخن برمیاورد، نه تنها مدافع هيچ حق بشر مينيممى نیست بلکه یک سر سوزن هم به تمايلات و حق بشر در ايران براى سرنگونی رژیم و مبارزه عليه مشقات اين رژيم مربوط نيست.
نماینده این مردم معلمی است که شعار "آزادی، رفاه، حق مسلم ماست" بالا میبرد و باتوم می خورد و دستگیر و شکنجه می شود. نماینده و صدای این جامعه دانشجویی است که شعار نه به اعدام و سنگسار بالا میبرد و فریاد "آزادی بیان و تشکل و پوشش حق مسلم ماست" برمیاورد و نیمه شب از رختخوابش ربوده و راهی سیاهچالهای رژیم اسلامی مورد دفاع خانم عبادی میشود. فریاد این مردم در دل جشن آدم برفی ها و بادکنکها کودکانی هستند که تابلوی "شادی، آموزش، بهداشت و مسکن حق مسلم ماست" بلند میکنند. رهبر و نماینده ما مردم کارگریست که در بیانیه و قطعنامه خود بیمه و حقوق بی کاری، و حد اقل دستمزد 600 هزارتومان حق مسلم ماست درخواست میکند. آری خانم عبادی شما و بی بی سی تان آگاهانه فراموش کردید که نیاینده ما فعالین جنبش آزادی زن هستند که در هشت مارسها از سراسر ایران بانگ میزنند؛ "آزادی، برابری حق مسلم ماست".
این روز ها با اوجگیری رادیکالیزم و چپ در جامعه امثال شیرین عبادی باز به دست و پا افتاده اند تا هر طور شده جلوی حرکت های اعتراضی و رادیکال جامعه را بگیرند و تلاش می کنند با مماشات با حکومت و ژست اپوزیسیون درونی حکومت گرفتن خود را نماینده مردم جا بزنند. جامعه از این سناریو ها سالهاست که عبور کرده و اصلاحات و مماشات را کنار گذاشته است. مردم حکم به سرنگونی جمهوری اسلامی داده اند و معنى اين سیاست ها که اساسا در خدمت بقای حکومت اسلامی است را ميشناسند و دست رد به سينه طراحان آن ميزنند.
