اشکال٬ ماهیت و وظایف ارگانهای رزمنده کارگری
هدف از کل کار تدارکات اعتصاب این است که ضرورت یک کار مبارزاتی سازمان یافته را به توده طبقه کارگر توضیح دهیم. این امر آن قدر مهم است که ما باید در میان هم طبقه اى هايمان به معرفی و جا انداختن نظریه کمیته های ضد تعطیل٬ کمیته های اعتصاب٬ و کمسیون های ویژه برای رهبری مبارزه دست بزنیم. هر گاه انتظار آن میرود که تعطیل پیش آید باید کمیته ای تشکیل داد که مبارزه را علیه تعطیل کارخانه هدایت کند. انتخاب کمیته باید پیش از اعلام اعتصاب انجام پذیرد .
اگر تعطیل کارخانه ای به طور ناگهانی پیش آید یا اعتصابی غیر منتظره رخ دهد و انتخاب کمیته های مورد نظر نتواند به موقع انجام پذیرد٬ باید فورا" و پیش از آن که کارگران کارخانه را ترک گویند جلسه ای از کارگران کارخانه تشکیل داد. در این جلسه از جمله بايد باید انتخاب کمیته ای مطرح شود که در بر گیرنده همه گرایش های سیاسی در میان کارگران باشد. يعنى کميته اعتصاب منتخب کارگران است و به نيروى جمعى کارگران متکى است. در سطحى فراکارخانه اى و به منظور تضمین ترکیب رضایت بخش کمیته های اعتصاب٬ باید اعضاى آنها را از افراد کارخانه ها و بخش های بزرگ موسسات صنعتی انتخاب کرد تا نمایندگی درستی از همه رسته ها و گروها به دست آید. نحوه انتخاب میبایست با حد و مرز نزاع و اندازه کارخانه مطابقت داشته باشد. هر چه کمیته اعتصاب بزرگتر باشد رهبری توده کارگری آسان تر خواهد بود. این کمیته های بزرگ اعتصاب می باید "کمیته های اجرایی" خود را انتخاب کنند. وظیفه کمیته های اجرایی این خواهد بود که جلسات مرتب کمیته های اعتصاب را فرابخوانند و به آنها گزارش دهند و همينطور از این طریق با توده های اعتصابی در تماس باشند. هر یک از اعضای کمیته اعتصاب نیز باید وظیفه معینی را به عهده گیرد. در جهت انجام وظایف کمیته اعتصاب کوشش های زیر باید انجام پذیرد .
١- وظیفه کمیته اعتصاب است که با تمام وسایلی که در اختیار دارد مبارزه برای تحقق خواستهای کارگران را به پیش ببرد. موفقیت این مبارزه بستگی به این خواهد داشت که کمیته اعتصاب تا چه حد بتواند نفوذ رفرمیستها را بزداید و رهبری را از چنگ آنان دربياورد.
٢- کمیته اعتصاب باید مبارزه را هدایت کند. با کارفرما وارد مذاکره شود. به موقع موافقتنامه را با کارفرما امضا کند و از پیش اعلام دارد که هر نوع موافقتی از سوی رفرمیستها که پنهان از کارگران اعتصابی انجام گیرد از طرف کارگران پذیرفته نخواهد شد. در هر حال موافقتنامه يا هر توافقى در اعتصاب بايد به تائيد کارگران اعتصابى برسد.
٣- کمیته اعتصاب باید حربه نیرومندی در دست گرايش راديکال و سوسياليست در سندیکا و دیگر تشکلهای کارگری باشد تا به مدد آن بتوان تمام عمال سرمایه داران را در تشکلهای کارگرى باز شناخت و بیرون راند.
۴- کمیته اعتصاب باید تمام تشکلهای موجود کارگران در کارخانه را به مبارزه فراخواند. اما اگر هر تشکلی از مبارزه امتناع کند باید مبارزه را متوجه آنها هم کرد و دست به افشا گری علیه آنها زد.
۵- مبارزه بی رحمانه به پیش میرود وسرمایه داران و کارفرمایان به قدرت اتحاد کارگران تسلیم و به خواستهای آنها جواب مثبت میدهند نه به عمل سازشکارانه ومماشات جویانه رهبران رفرمیست. بنابراین لازم است که در حین مبارزه جدی و پا فشاری از موضع قدرت واقعی و تاکید بر خواستهای دست یافتنی٬ با تمام گرایشات سازشکارانه که ریشه در سنتهاى سياسى و همينطور مراحل و شرایط مختلف زیستی کارگران دارد مبارزه قاطع و عینی کرد و رهبران پیشرو از تاکتیکها واقدامات لازم جهت منزوى کردن این گرایشات باید استفاده کنند. یکی از مهمترين اقدامات هرچه عمومیتر کردن تصمیمات واقداماتیست که قرار است انجام شود و شرکت دادن هر چه بیشتر کارگران در تصمیمات و اقدامات میباشد. مجمع عمومى کارگران اين دخالت و عمومى تر کردن تصميمات را تضمين ميکند. دوم ایجاد روحیه دخالتگری تک تک افراد و تشویق آنها به دخالتگری در اعتصاب میباشد.
۶- وظیفه اصلی کمیته اعتصاب تنها این نیست که توجه توده کارگری را به شعارهای مطرح شده در مبارزه جلب کند. بل{و به ویژه این امر بسیار مهم است} که شعارهای اصلی را به کمک شعارهای اضافی بر طبق اوضاع سیاسی متغیر تکمیل کند. بدون آنکه بگذارد ابتکار عمل از دستش خارج شود.
٧- یک کمیته اعتصاب هیچگاه نباید خود را در موضع "همه یا هیچ" قرار دهد. کمیته اعتصاب باید قادر باشد در طول کارزار اعتصابی تناسب قوا را بشناسد و به موقع دست به مانور بزند {که این البته به معنی ساخت و پاخت در راس نیست} تجربه میاموزد که عدم نرمش در مبارزه طبقاتی انقلابی اشتباه بزرگی است.
٨- اگر قرار باشد مبارزای علیه تعطیل کارخانه یا اعتصابی به درستی رهبری شود٬ کمیته اعتصاب باید نماینده کل کارگران در گیر باشد. به هنگام پیش آمدن اعتصاب یا تعطیل که به یک سلسله موسسات صنعتی در یک منطقه بزرگ یا کل یک رشته صنعتی مربوط میشود٬ باید یک کمیته مرکزی اعتصاب تشکیل داد که خود نماینده کمیته های اعتصابی محلی باشد.
٩- کمیته اعتصاب باید به نحوی دمکراتیک توسط کارگران انتخاب شود. اما به خاطر تضمین موفقیت در مبارزه باید دیسیپلین شدیدی را مراعات کند.
١٠- هنگامی که کمیته های اعتصاب یا ضد تعطیل کارخانه یا ارگانهای رزمنده دیگری انتخاب میشود تا مبارزه ای را که در پیش است رهبری کند٬ باید مقرراتی تنظیم کرد تا بتوان به عضویت اعضایی که وظایف خود را به نحو مورد نظر انجام نمیدهند و لاجرم بر خلاف تمایل موکلین خود عمل میکنند خاتمه داد.
١١- کمیته های اعتصاب یا دیگر ارگانهای رزمنده نه فقط باید مراقب شرکت مداوم همه کارگران در مبارزه باشند بلکه بايد به ایجاد و تقویت دفترهای نظارت نیز همت گمارند تا ارتباطات مستحکم تر شود و تعداد هر چه بیشتری از کارگران را به مبارزه بکشانند.
١٢- کمیته های اعتصاب باید بین اعتصابیون و بیکاران رابطه نزدیکی برقرار کنند تا نگذارند که کارگران بیکار وسیله شکستن اعتصاب شوند. و این تنها با ارتباط و اتحاد عمل میان تشکلهای اعتصابیون و تشکلهای بیکاران امکانپذیر است.*
