اعمال سرکوب گرانه علیه محمود صالحی
اعتراض عفو بین الملل و اتحادیه های جهانی کارگری

عفو بین الملل، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (ای. تی. یو. سی) و فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (آی. تی. اف) از مقامات ایرانی خواهان آزادی فوری و بدون قیِد و شرط محمود صالحی، رهبر سابق اتحادیه ی خبازان سقز که در سال ۲۰۰۷ به دلیل پیگیری فعالیت های اتحادیه کارگری قانونی زندانی شد، هستند.
در اطلاعیه ای که از سوی این نهادهای بین المللی در تاریخ ۱٨ مارس در بروکسل منتشر شده، آمده است: محمود صالحی، که مشکلات جدی پزشکی دراز مدت دارد، اکنون در اعتصاب غذای خشک به سر می برد و نگرانی های جدی در مورد سلامتیش وجود دارد. او بعد از این که در روز ۱۷ مارس ۲۰۰٨ به وسیله ی شعبه ی چهارم دادگاه سنندج برای پاسخگویی احضار شد وقتی که، بعد از یک انتظار طولانی، اتهامات جدیدی بر علیه اش صادر شد، اقدام به اعتصاب غذا کرد.
آن طور که گزارش شده است، او متهم شده است به «ارتباط با افرادی در خارج از زندان به منظور انتشار پیام های همبستگی» با دیگران زندانیان در حال اعتصاب غذا و دانشجویانی که در بازداشت هستند. اتهامات جدید به نظر می آید که با هدف توجیه ادامه ی بازداشت محمود صالحی بعد از روز آزادشدنش در ۲٣ مارس ۲۰۰٨ زمانی که محکومیت یک سال زندان او به پایان می رسد، انجام شده است.

عفو بیِن الملل، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (آی. تی. سی. یو) و فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (آی. تی. اف) نگران هستند که اتهام جدید اقامه شده علیه محمود صالحی واکنشی باشد به بسیج بین المللی در روز ۶ مارس ۲۰۰٨ توسط اعضای اتحادیه کارگری و عفو بین الملل در سراسر دنیا که خواستار آزادی او و منصور اسالو، یک فعال اتحادیه کارگری مثل او شدند.
محمود صالحی، رئیس سابق اتحادیه کارگران خباز شهر سقز، بعد از یک تظاهرات مسالمت آمیز به مناسبت اول ماه مه ۲۰۰۴ دستگیر شد. او بعد از آخرین دادگاهش در روز ۱۱ مارس ۲۰۰۷، به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» زندانی شد و در ۹ آوریل ۲۰۰۷، او یک سال محکومیت را همراه با سه سال حبس تعلیقی شروع کرد.
محمود صالحی یک زندانی وجدان است و نیازهای پزشکی درازمدت دارد. تفاضای ماه مه ۲۰۰۷ توسط دکترش مبنی بر معالجه ی تخصصی در خارج از زندان، نادیده گرفته شده است. او از بیماری شدید کلیه رنج می برد که در نتیجه ی آن به عمل دیالیز نیاز دارد. همچنین به او گفته شده است که دچار نارسایی قلبی است. در دسامبر ۲۰۰۷، گزارش شد که او ورم روده ای خطرناکی دارد که ممکن است به بیماری کلیوی مربوط باشد. سلامتی وی در معرض خطر جدی است، و گزارش شده است که او در نتیجه مشکل فشار خون، در زندان مکررا بیهوش می شود.
گای رایدر، دبیر کل آی تی سی یو گفته است «این اسفناک است که محمود صالحی بایستی زندانی می شد برای شرکت در یک تظاهرات اول ماه مه – یک نمایش همبستگی کارگری که بیشتر باید باعث جشن و شادمانی باشد تا سرکوب».
عفو بین الملل، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (آی. تی. یو. سی) و فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (آی. تی. آف) از مقامات ایرانی خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط محمود صالحی و منصور اسالو و اطمینان از دسترسی فوری محمود صالحی به معالجه ی پزشکی تحصصصی که احتیاج دارند، هستند.
دیوید کرالفت، از طرف آی تی اف اظهار کرده است: «به نظر می رسد که مقامات ایران می خواهند محمود صالحی را در رابطه با تظاهرات های اول ماه که در پیش است به سکوت وادار کنند. اگر چه ممکن است بتوانند که او را در زندان نگاه دارند، اما صدای صدها هزار فعال حقوق بشر و اتحادیه های کارگی که خواهان به رسمیت شناخته شدت حقوق پایه ای کارگران در ایران هستند را خاموش نخواهند کرد. » او اضافه کرد: «هر سه سازمان به تلاش خستگی ناپذیرشان در کنار جنبش مستقل اتحادیه های کارگری ایران برای خواست به رسمیت شناخته شدت حقوق انسانی مردم شاغل در ایران ادامه می دهند.»

اطلاعات درباره ی سابقه ی موضوع
در نوامبر ۲۰۰۵، محمود صالحی به پنج سال زندان و سه سال تبعید به شهر قروه، کردستان شد. در دادگاهش، گزارش شده که دادستان، فعالیت های اتحادیه ای کارگری او را به عنوان مدرک برعلیه اش ذکر کرده اس و اشاره کرده است به جلسه ای که او با مقامات آن زمان – کنفدراسیون جهانی اتحادیه های آزاد کارگری (آی سی اف تی یو) سازمان پیشین کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (ای. تی. یو. سی) – در آوریل ۲۰۰۴، مدت کوتاهی قبل از تظاهرات های اول ماه مه داشته است. محکومیتش در دادگاه استیناف مورد قبول واقع نشد، اما بعد از یک دادگاهی مجدد در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۶ به چهار سال زندان به خاطر «اقدام علیه امنیت ملی» محکوم شد. او آزاد بود تا زمان دادگاه استیناف در ۱۱ مارس ۲۰۰۷ که محکومیتش به سه سال حبس تعلیقی و یک سال زندان که در ۹ آوریل ۲۰۰۷ آغاز شد، کاهش یافت.

عفو بین المللی همراه با آی تی یو سی و آی تی اف، برای خواسته آزادی محمود صالحی و یک فعال زندانی اتحادیه کارگری مثل او، منصور اسالو، رهبر اتحادیه ی کارگران اتوبوس رانی تهران، و ارتقاء پیشبرد حقوق کارگران در ایران کار می کند.