۱۰ اکتبر (۱۸ مهر) روز جهانی علیه اعدام و روز جهانی علیه رژیم ۱۰۰۰۰۰ اعدام نزدیک است. در این چند روز باقیمانده باید تمام تلاشمان را بکار اندازیم تا فشاری گسترده برای لغو مجازات شنیع اعدام ایجاد کنیم. از شرکت در تظاهراتها و تجمعات علیه اعدام گرفته تا امضای طومارهای لغو مجازات اعدام تا برگزاری سمینارها و مناظره های سیاسی در نقد و بررسی این مجازات ضد انسانی، جملگی گوشه ای از تلاش عظیم انسانی برای در هم کوبیدن این میراٽ دوران بربریت و توحش است.
تلاشهای ما برای لغو "مجازات اعدام" میتواند به یک پیروزی مهم دست پیدا کند. این امکان بطور واقعی وجود دارد که این جنبش بتواند مجمع عمومی سازمان ملل را نیز وادار به تمکین به این خواست عادلانه خود نماید. تصویب این حکم در مجمع عمومی این سازمان یک شکست برای کشورهای دارای "مجازات اعدام" و یک پیروزی برای بشریت متمدن است.
اما تصویب این قطعنامه در سازمان ملل پایان کار ما نیست. بر عکس نقطه شروع جدیدی در حرکت برای در کوبیدن بساط اعدام و بساط رژیم اسلامی متکی بر اعدام در ایران است. باید برچیدن بساط اعدام را به سکویی برای برچیدن بساط رژیم صد هزار اعدام تبدیل کنیم.
امروز بار دیگر قيافه بزک نشده و کريه حکومت اسلام جلوى چشم جهانيان قرار داده شده است. بساط اعدام و سنگسار بر پا است. اوباش اسلامی حاکم بر ایران آشکارا از اعدام و تیر خلاص دفاع میکنند. باید این بساط را در هم کوبید. میگویند برای مقابله با ناهنجاریهای اجتماعی اعدام میکنند. "اراذل و اوباش" را اعدام میکنند. دروغ میگویند. این حکومت اعدام است. رژیم "اراذل و اوباش" است. رژیم اسلامی، رژیم چوبه های دار، رژیم میدانهای تیر، رژیم جرٽقیل ها، رژیم چاله های سنگسار و چوبه های اعدام است. سنگ سنگ بنای این حاکمیت منحوس را بر مبنای اعدام و کشتار بر روی هم چیده اند. اعدام ابزار بقاء و تداوم حاکمیت رژیم اسلامی و نمایشی از سبعیت و وحشگیری رژیم اسلامی برای بقاء است. اين حکومت آدمکشان اسلامی است. تابحال با قتل عام و کشتار سرکار مانده اند و جز اين راهى براى بقاء خود سراغ ندارند .
این اوباش اسلامی میزنند تا مرعوب کنند. اعدام میکنند تا تلاش مردم برای سرنگونی این حکومت اوباش را به شکست بکشانند. "اما اينبار اوضاع به گونه ديگرى است. کمتر ناظر سياسى اى است که اقدامات و سياست اعلام شده اخير جمهورى اسلامى مبنى بر نمايش علنى توحش بمنظور ارعاب مردم را با صفاتى چون "مذبوحانه"، "از سر استيصال"، "وحشت زده"، "تير آخر ترکش" و "چاشنى يک انفجار اجتماعى" توصيف نکرده باشد. اين سياست خيرى براى رژيم اسلامى ندارد. کمکى به بقاء و ثبات آن نميکند. برعکس، آتش خشم بيکران دهها ميليون مردم کارد به استخوان رسيده را شعله ور تر ميکند. اوضاع
بحرانى اقتصاد ايران، استبداد و اختناق سياسى و حاکميت ارتجاعى اسلام کثيف بر حيات مدنى و فرهنگى مردم جايى براى تمکين مردم به حکومت باقى نگذاشته است. به حکم شرايط عينى اقتصادى و سياسى مردم ايران ديگر قابل ارعاب نيستند. هر عربده کشى و قمه چرخانى اى اى براى لحظاتى عابرين و ناظرين را محتاط ميکند، اما روز گوشمالى اين اوباش بسرعت و بسيار زودتر از آنچه خود تصور ميکنند فرا ميرسد." (منصور حکمت)
مردم آزادیخواه
در هر کجا که هستید براى در هم کوبيدن اين سياست مذبوحانه رژيم اسلامى به ميدان بیائید. برای برچیدن بساط اعدام به میدان بیائید. اينها رفتنى اند. براى تک تک جنايات این رژیم در دادگاههاى مردم محاکمه شان خواهيم کرد. بر ویرانه های رژیم اسلامی نظامی مبتنی بر آزادی، برابری، رفاه و سعادت تمامی انسانها برپا خواهیم کرد .
علی جوادی
دبیر کمیته مرکزی حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۳ اکتبر ۲۰۰۷ – ۱۱ مهر ۱۳۸۶
