کنگره حزب اتحاد کمونیسم کارگری
انتظارات
مریم کوشا

کنگره حزب بزودی برگزار میشود. چه انتظاراتی را باید جوابگو باشد؟ میخواهیم چکار کنیم؟ در چه موقعیتی قرار گرفته ایم؟ اینها و سوالات دیگر در ذهن همه ما است. کنگره بالاترین ارگان تصمیم گیری حزب است و به همین دلیل، بحثها، قرارها و تصمیماتی که در اجلاس آن گرفته میشود بسیار مهم و حیاتی است. هدف ما در کلی ترین و مشخصترین شکل آن نابودی نظام بردگی مزدی سرمایه داری و برقراری یک نظام سوسیالیستی است. طبقه کارگر آن طبقه ای است که با اتحاد و برنامه کمونیستی-مادکسیستی خود میتواند این رسالت را به فرجام برساند. اینکار به یک حزب واقعا کمونیست کارگری نیاز دارد. ما این حزب هستیم. از زمانی که حزب را تشکیل دادیم نشان دادیم که نه تنها از کمونیسم کارگری و منصور حکمت دفاع کرده ایم بلکه آنرا زنده نگه داشته ایم. توجه بسیاری از فعالین کارگری در ایران به ما جلب شده است. از خود تعریف کردن نیست اگر بگوییم که حزب ما به نقطه امید بسیاری از مبارزین در ایران تبدیل شده است. ولی این کافی و حتی رضایت بخش نیست. باید از این فراتر رفت. سازمان دادن یک انقلاب اجتماعی، رهبری انقلاب، و برقراری جمهوری سوسیالیستی به یک نیروی سازمانده و متشکل نیاز دارد. برآورده کردن همه این نیازها، هم در اجتماع و هم در درون حزب از وظایف عاجل است .

حزب علیرغم برنامه و سیاستهای کمونیسم کارگری هنوز در زمینه سازماندهی ضعف دارد. بنظرم این وجه از فعالیت باید یکی از مهمترین بخش مباحث ما در کنگره باشد. ما باید بتوانیم حزبیت و تشکل مدرن با کارایی بالایی را بوجود بیاوریم. بدون سازماندهی و انسجام تشکیلاتی حتی بهترین ایده ها و برنامه های مبارزاتی روی زمین میمانند. باید بتوانیم در کنگره یکبار دیگر سیاستهای سازماندهی در میان طبقه کارگر در ایران را مرور و تاکید کنیم و نیروی مناسب برای پیشبرد آن اختصاص دهیم. در خارج کشور نیز باید سر و سامان جدی به تشکیلات بدهیم. واحدهای حزب هم اکنون بسیار فعال هستند ولی از فقدان یک رهبری متمرکز رنج میبرند. بنظرم باید این جنبه از فعالیتمان را تقویت کنیم.

رادیوی ساتلایتی و اینترنتی 24 ساعته حزب ابزار خیلی موفقی در زمینه تبلیغ و ترویج برنامه و سیاستهای حزب و همچنین تماس شنوندگان با حزب بوده است. رادیو باید تقویت شود و جمع آوری کمک مالی برای ادامه کاری آن حیاتی است. کلا جمع آوری کمک مالی که از طریق تبلیغ سیاستهایمان به پیش میرود باید جدی گرفته شود و برنامه کنکرت و ویژه ای برای تامین آن تصویب شود. بطور خلاصه باید بگویم که هدف معین است، سیاستها تا حدود زیادی مشخص است، حزب پیشبرد آن وجود دارد، مردم در ایران از جمهوری اسلامی متنفرند، بیکاری، فقر، سرکوب و تبعیض همه جامعه را فراگرفته است و مردم تغییر اساسی، آزادی، برابری و رفاه میخواهند. پس چه چیزی کم است؟ این یک سوال مهم است که باید جواب گیرد. حتی کافی نیست که جواب بگیرد. چگونگی در جزییات این تغییر جواب اصلی است. باز برمیگردیم به نکته منصور حکمت که در کنگره سوم حزب کمونیست کارگری گفت "یک دریچه ای باز شده، آیا ما آماده عمل هستیم؟" مساله مهم اینست که آیا ما بعنوان یک حزب مارکسیستی و انقلابی آماده ایم که تغییر اساسی در شرایط ایجاد کنیم؟ بنظرم ما این حزب هستیم ولی باید با تحزب بیشتری به جنگ اوضاع برویم. یک حزب سازمانده میتواند دنیا را تکان دهد. امیدوارم که بتوانیم چنین کنیم .