گفتگوهایی پیرامون
کنگره اول حزب اتحاد کمونیسم کارگری
یک دنیای بهتر: کنگره اول حزب در راه است. برگزاری این کنگره چه جایگاه خاص و چه جایگاه عامی در سیر تحولات سیاسی - تشکیلاتی حزب اتحاد کمونیسم کارگری ایفا میکند؟
نسرین رمضانعلی: دوست دارم حقیقتا قبل از هر چیزی به یک مسئله اشاره کنم . آنهم امروز بیش از هر زمانی افتخار می کنم که در صفوف این حزب مبارزه می کنم. وقتی تنها نیم نگاهی به زمان تشکیل حزب و پروسه سه سال از مبارزه جانانه و خستگی ناپذیر اعضا و کادرها و دوستداران حزب را نگاه میکنم، می بینم در این پروسه یکایک انسانهائی که برای آزادی و برابری و یک دنیای بهتر و برای سازماندهی انقلاب کارگری چگونه مایه گذاشتند، چطور بعنوان یک تن واحد سیاستها و آرمانهای حزب را تبلیغ و ترویج کردند و سیاستهای حزب را پراتیک کردند تا امروز حزب بتواند ساختارها و اندامهای خود را بسازد. در واقع تلاشی همه جانبه تا پرچم کمونیسم کارگری منصور حکمت را برافراشته نگه دارند.
شرایط برای حزب ما نه مساعد بود و نه برابر بود. تلاشهای شبانه روزی و خستگی ناپذیری کادرها و اعضای حزب این شرایط را فراهم ساخت تا امروز حزب بتواند کنگره خود را که بالاترین و عالیترین مرجع حزبی است بطور واقعی بگیرد و نه صرفا یک موعد اساس نامه ای و روتین. برگزاری کنگره تنها می تواند یک معنی داشته باشد. حزب اتحاد کمونیسم کارگری به لحاظ سیاسی -تشکیلاتی و انسجام تئوری توانسته قوام بگیرد. توانسته ساختارهای خود را تعریف کند و بسازد و اندامهای حزب دیگر نوزادی شکننده نیست بلکه چنان استخوان بندی قوی ای دارد که با قامتی ایستاده و محکم برای سرنگونی جمهوری اسلامی و برقراری جمهوری سوسیالیستی مبارزه می کند.
در یک جمله باید بگوئیم بطور خاص امروز حزب پرچم دار کمونیسم مارکس و منصور حکمت است و بطور عموم باید بگویم امروز کسی جرات ندارد تحت عناوین مختلف به کمونیسم کارگری و منصور حکمت حمله بکند. چرا که حزب اتحاد کمونیسم کارگری از موقعیتی برخوردار است که تعرض به کمونیسم کارگری مارکس و منصور حکمت را تعرض به خود می داند و پاسخ می دهد. امروز این جریان بدون وقفه و با اعتماد بنفس تعرض سیاسی میکند. امروز حزب اتحاد کمونیسم کارگری بعنوان حزبی که سازماندهی و رهبری انقلاب کارگری امرش هست شناخته شده است و بر کسی پوشیده نیست. این امر مهم برای حزبمان در عین حال توقع بزرگی است که جامعه و طبقه کارگر به این عنوان به ما نگاه میکند و این انتظار و توقع را از ما دارد. کنگره حزب باید به این توقع و انتظار پاسخ بدهد .
یک دنیای بهتر: حزب اتحاد کمونیسم کارگری حزبی نیست که چشم بر حقیقت ببندد٬ نقاط ضعف خود را بپوشاند و پیرامون نقاط قوت خود جنجال برپا کند. شما نقاط ضعف و قوت این حزب را کدامها میدانید؟ بطور مشخص حزب در زمینه نفوذ و ارتباط با جنبش کارگری و بخش رادیکال – سوسیالیست آن پیشرفتهای چشمگیری داشته است. این پیشرفتها بر مبنای کدام سیاستهایی بدست آمده است؟ چگونه باید فراتر رفت؟
نسرین رمضانعلی: معمولا من نیمه خالی لیوان را بیشتر نگاه میکنم. برای اینکه نیمه پر جای برای بحث نخواهد گذاشت اما نیمه خالی لیوان را چطور و چگونه باید پر کرد بحث است. حزب در شرایطی تشکیل شد که می شود گفت هیچ توازنی چه در سطح جامعه چه حتی در سطح جنبش کمونیسم کارگری به نفعش نبود. با مرگ نابهنگام منصور حکمت گرایشات خفته بیدار شدند و سربلند کردند و ابراز وجود کردند. نه تنها ابراز وجود بلکه ابزارهای تشکیلاتی را نیز بدست گرفتند و برای ساکت کردن مخالفان سیاسی این انشعابات چه درون کادرها و اعضا و دوستدارن حزب کمونیست کارگری چه بطور عموم درون جامعه یک نوع دلسردی و خانه نشینی را بدنبال داشت. تعداد زیادی از کادرهای این جنبش نظارگر پراتیک احزاب کمونیست کارگری شدند. فعالین رادیکال سوسیالیست بی اعتماد یا کم اعتماد شده بودند و سیاستها و تئوریها و پراتیکهای این احزاب را زیر ذربین قرار دادند. و صد البته با فضائی که علیه یک حزب جدید رادیکال کمونیستی کارگری ایجاد شده بود، پبشبرد فعالیت ما را دشوار کرده بود.
تلاش کمیته سازمانده و رهبری حزب برای بازگرداندن اعتمادهای از دست رفته، ایجاد فرصتها و استفاده از فرصتهای پیش آمده، مجددا سیاستهای کمونیستی کارگری را به درون جامعه برد. توانست با نقدهای گرایشات غیر کارگری کمونیستی و شفاف کردن بیشتر مواضع و سیاستهای خود در چهارچوب "حزب سازمانده – رهبر" جلو برود، و با نقد مستمر گرایشات سندیکالیستی و توده ایستی درون جنبش کارگری توجه ها را بیش از پیش به خود جلب کند. بعنوان مثال مباحثی مانند کنترل کارگری چنان در میان محافل کارگری داغ بود که به جرائت می توانم بگویم که فعالین رادیکال سوسیالیست برای امر جذب نیروی کمونیست و سوسیالیست برای سازماندهی و کنترل مراکز کارگری ماها بحث کردند. مجموعه مباحثی که حزب ما مطرح کرد نه تنها اعتمادها را بازگرداند بلکه مبنائی شد که با دیدی انتقادی به سایر جریانات برخورد کنند. فکر می کنم مهمتر از همه، برخورد متین حزب با نیروهای داخل کشور بود. ما از هر گونه ماجراجوئی مرسوم بری بودیم. تلاش کردیم سیاستهایمان را روشن و اولویتهایمان را براساس واقعیات موجود تعریف کنیم. این سیاستها که توسط دفتر سیاسی و پلنومها تصویب شدند در اولویت فعالین رادیکال سوسیالیست قرار گرفت.
به همین دلیل با گذشت شاید کمتر از یکسال حزب درون جنبش کارگری جایگاه خاصی پیدا کرد و شاهد بودیم نه تنها سیاستها حزب دنبال می شود بلکه پراتیک می شود. حزب با این مجموعه توانست درون جنبش کارگری جایگاه خاصی داشته باشد. اما واقعیت امر این هست که ما در این زمینه کماکان در رنج هستیم. همانطور که در پلنوم حزب اشاره کردیم کمبود نیرو در یکی از شرایط حاد سیاسی یک مانع اصلی پیشروی ما بوده است. برای پیشروی هر چه بیشتر و پراتیک سیاستهای حزب، ما توانستیم روزمره در اعتراضات و اعتصابات و مبارزات طبقه کارگر در ایران دخالتگر باشیم. حزب با هر ضعف و کمبودی که داشت اما یک واقعیت عیان بود. از بدو تشکیل این حزب رادیکال بود و ماند و توانست مهر خود را بر تحولات بزند. این را هیچ کسی نمی تواند منکر باشد.
یک دنیای بهتر: موفقیت کنگره از نقطه نظر شما منوط به پاسخگویی به کدام مسائل و معضلات پیشاروی حزب است؟
نسرین رمضانعلی: من فکر می کنم حزب ما تاکنون سنگرهائی را فتح کرده است و دهها و صدها سنگر دیگر در مسیر سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و برقراری یک جمهوری سوسیالیستی وجود دارد که باید فتح شود. اینها مستلزم قدرتمند شدن مرتب حزب است. اگر ما می خواهیم مصوبات و قطعنامه های خود را نگذاریم گرد و خاک بخورد و روی میزمان باشد و هر روز با اوضاع منطبق کنیم باید نیرو داشته باشیم، باید بزرگ شویم و فکر میکنم این انتظار هر کادر و عضو حزب است که این حزب را تبدیل به حزب قدرتمند طبقه کارگر تبدیل کند . حزب باید در این کنگره خیلی فکوس شده تر از پیش روی مسائله سازماندهی بحث بکند و ایجاد تشکلهای توده ای کارگری را در اولویت فعالیتهای روز خود بگذارد. حزب باید در کنگره پاسخگوی آلترناتیو بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی باشد. مردم بطور عموم و طبقه کارگر بطور خاص از ما انتظار دارد و این کنگره باید به این انتظارات پاسخ بدهد و با افقی روشن سنگرهای دیگر را بگیرد *.