سرمقاله
جلوه ای از مبارزه طبقاتی
مارکس در خیابان های تورنتو
آذر ماجدی

کنفرانس جی 20 در تورنتو، کانادا موقعیتی را فراهم کرد تا مردم زحمتکش و آزادیخواه نفرت خود را از نظام سرمایه داری و حکومت های آن به نمایش بگذارند. فرصتی شد تا تمام ریاکاری و چهره واقعی دموکراسی برملا شود. امکانی پیش آمد تا هزاران نفر علیه سرمایه و حکومت سرکوب آن مارش اعتراض سازمان دهند. رهبران و سخنگویان سرمایه جهانی گرد آمدند تا با هم بر سر استراتژی گرسنگی دادن به میلیون ها انسان کارگر و زحمتکش، امحای کم درد سر هر گونه نمود رفاه و مدنیتی که به یمن مبارزه طولانی و تاریخی طبقه کارگر و جنبش سوسیالیستی و کمونیستی کسب شده، یورش سازمانیافته به معیشت و امکانات رفاهی مردم ویافتن یک توجیه ایدئولوژیک مردرندانه که تمام این مشقت و فلاکت را در چشم مردم امری لازم و عاجل جلوه دهد هم فکری کنند و به توافق برسند.
در مقابل مجمع سران استثمار و سرکوب، هزاران انسان زحمتکش، آزادیخواه، چپ و کمونیست جمع شدند تا "نه" انسان استثمار شده و منکوب شده به وضعیت موجود را به جهانیان اعلام کنند. تجمع کردند تا بگویند که در مقابل هجوم وحشیانه سرمایه مقاومت و ایستادگی می کنند؛ تا "نه" خود به نظام سرمایه را فریاد زنند. اردوی استثمار در مقابل اردوی کار و برابری طلبی صف آرایی کردند. نظام دموکراسی بیست هزار پلیس مسلح را بسیج کرد و برای ارعاب و سرکوب به جان معترضین انداخت.
اکنون دو سال است که بحران ادواری سرمایه داری با شدت و عمق زیادی نظام سرمایه جهانی را در کام خود گرفته است. بیکاری های وسیع و کاهش دستمزدهای واقعی، شرایط زندگی را برای میلیون ها انسان با سختی و مشقت بسیار روبرو کرده است. در کشورهای "توسعه یافته" هزاران نفر به خیل بی مسکنان پیوستند. دولت های اروپایی یکی پس از دیگری برنامه ریاضت کشی اقتصادی خویش را به مردم ارائه می دهند. مشغول زدن میلیاردها یورو از بودجه رفاه اجتماعی هستند. تمام آن پول هایی که برای دولتی کردن بانک ها و مراکز مالی ورشکسته هزینه کردند را دارند از مردم کارگر و زحمتکش پس می گیرند. از بیمه بیکاری، آموزش و پرورش، بیمه درمانی، کمک های مالی به اولیای تنها، معلولین، حق بازنشستگی می زنند؛ هیچ بخشی دست نخورده باقی نمی ماند.
در کشورهای باصطلاح توسعه نیافته، گرسنگی مطلق میلیون ها نفر را تهدید می کند. بیماری های پیش پا افتاده هر لحظه جان هزاران نفر را بخطر می اندازد. نزدیک به دو سال پیش بود که سازمان ملل در مورد خطر بی ثباتی سیاسی در جهان در اثر فقر و گرسنگی هشدار داد. در واقع این هشداری بود از "تهدید" شورش گرسنگان تا انقلاب کارگری برای سرنگونی سرمایه داری. بحران جهانی سرمایه وضعیت جوامعی که در دوران شکوفایی سرمایه نیز در فقر و محرومیت دست و پا می زدند را به جهنم مطلق بدل کرده است.
دو سال پیش که اولین علائم بحران سرمایه رخ نمود، سخنگویان سرمایه کوشیدند آنرا بحران مالی یا وال استریت بنامند. زیاده روی ها و ماجراجویی های فردی برخی بورس بازاران را علت این بحران خواندند. بسیاری از بانک ها و مراکز مالی را دولتی یا نیمه دولتی کردند. بورژوازی که بیست سال اخیر سرسختانه  از بازار آزاد عنان گسیخته بدون دخالت دولت دفاع کرده بود، بیک باره به امتیازهای  دخالت دولت در اقتصاد پی برد. دولت های سرمایه داری بانک های ورشکسته را خریدند، بدهی های آنها را متقبل شدند، تا پس از خوابیدن گرد و خاک این اسکاندال، آنرا از مردم پس بگیرند.
با عیان شدن اولین علائم بحران، راست ترین نشریات و رسانه های بورژوایی از "بازگشت مارکس" خبر دادند. گفتند که در کشورهایی از جمله آلمان فروش کتاب سرمایه مارکس افزایش بسیار چشمگیری داشته است. نسل جوان به مارکس رجوع می کند. ایدئولوگ هایی که مرگ سوسیالیسم و مارکس را اعلام کرده بودند، از خطر سوسیالیسم سخن گفتند. کوشیدند زیاده روی ها و نه خود سرمایه داری را عامل این بحران گسترده قلمداد کنند. اسم مارکس رعشه بر اندام بورژوازی انداخت. چاره جویی کردند و در اوج ریاکاری و فریب برای عقب نشاندن موج حمله اردوی کار به سرمایه، اعلام کردند که بحران دارد پایان می گیرد و رشد اقتصادی آغاز شده است.
چند ماهی بخود فرجه دادند تا برای یورش بعدی و نهایی آماده شوند. اعتصابات و اعتراضات وسیع در یونان را فعلا از سر گذرانده اند و موفق شدند فقر گسترده ای را به طبقه کارگر یونان تحمیل کنند. تجمع در تورنتو فصل دیگری از برنامه ریزی بورژوازی برای حملات کمر شکن آتی به میلیون ها نفر است. باید در مقابل این تهاجم وحشیانه متشکل و متحد شد. باید مقاومت و ایستادگی کرد. باید حملات بورژوازی را با ضد حملات متحد و سازمانیافته پاسخ داد.
توجه وسیع و هیجان گسترده ای که عکس مارکس و شعار مرگ بر سرمایه داری و زنده باد سوسیالیسم رفقای حزب اتحاد کمونیسم کارگری در تورنتو ایجاد کرد، راه را نشان می دهد. اردوی کار و سرمایه همه بر تصویر مارکس، بنر سرخ حزب با شعار مرگ بر سرمایه داری و زنده باد سوسیالیسم متمرکز شدند؛ از آن بارها و بارها عکس گرفتند؛ در فیلم های خود منعکس کردند؛ در اخبار اعلام کردند؛ با رفقای ما مصاحبه کردند.
استقبال گسترده و گرم از این بنر و شعارها بیانگر آنست که همه نسیم تاره رهایی را احساس کردند. پاسخی که جستجو می کردند را یافتند: دنیا برای تغییر به مارکس و منصور حکمت نیازمند است. این شعار حزب ما در مارش ضد سرمایه تورنتو بود. این شعار با گرمی استقبال شد. باید آستین ها را بالا زد و اردوی کار و آزادیخواهی را حول مارکس و منصور حکمت، مانیفست کمونیست و برنامه یک دنیای بهتر متشکل کرد. پاسخ رهایی از این مشقات، استثمار و تبعیض، رسیدن به یک دنیای بهتر، آزاد، برابر و مرفه، سازماندهی انقلاب کارگری، سرنگونی سرمایه داری و استقرار سوسیالیسم است. برای این کار دنیا هر چه فوری تر به مارکس و منصور حکمت نیازمند است.