چند مساله محوری در جریان مباحث تعیین تاکتیک سیاسی در قبال اعتراضات جامعه در ۲۲ خرداد مطرح شده است که پاسخ به آنها ضروری است.
۲۲ خرداد روز ما نیست؟
طراح و مخترع این سیاست "خلاقانه" رهبری حزب موسوم به "حکمتیست" است. در این چهارچوب نه تنها ۲۲ خرداد روزی برای اعتراض کارگر و آزادیخواهی و برابری طلبی و کمونیسم در جامعه نیست، بلکه از قرار روزهای بسیار دیگری هم روز "ما" نیستند. و علت اینکه چنین روزهایی، در تقویم سیاسی جامعه، از دستور اعتراض معاف میشوند٬ فراخوان جریانات راست و ارتجاعی مبنی بر اقدامی در این روزها است. این یک نگرش عمیقا راست٬ پاسیفیستی و در ظاهر "منزه طلب" است. تنها نتیجه و ماحصل این سیاست تقدیم کردن اعتراضات جامعه به جریانات راست محافظه کار پرو غربی و جریانات رنگارنگ ملی – اسلامی است. این سیاستی است که نبرد را در میدان نبرد نمیخواهد. خواهان مبارزه در شرایط سخت و پیچیده نیست. در این سیاست اگر جریانات راست و مرتجع ملی - اسلامی و بورژوایی کمی "همت" کنند٬ میتوانند به کمک تئوریسین این حزب٬ آقای کورش مدرسی٬ روزهای متعدد دیگری را هم از دستور روز اعتراضی کمونیستها و کارگران خارج کنند. واقعا مضحک است!
۲۲خرداد روز سبزها است؟
اما در مورد ۲۲ خرداد بطور مشخص چه باید گفت؟ از نقطه نظر ما ۲۲ خرداد برخلاف تبیین جریانات توده ایستی و اکثریتی و مرتجع سبز یک روز جنبش سبز نیست. مشخصه این روز تعلق به جریان سبز نیست. ۲۲ خرداد اساسا روز اعتراض مردم به رژیم و تلاش برای تعمیق شکافهای رژیم اسلامی بود. روز مضحکه انتخاباتی رژیم اسلامی بود، اما روزی است که مردم توانستند بیشترین شکافها و تقابل را به جناحهای رژیم اسلامی تحمیل کنند. هدف بخش اصلی شرکت کنندگان در مضحکه انتخاباتی رژیم از سر تعلق سیاسی و جنبشی به جناح اصلاح طلب حکومتی و یا وجنات جناب موسوی و کروبی نبود. بلکه بر عکس، مردم بدنبال تشدید شکافهای رژیم و سوق دادن آن به سراشیب سقوط بودند.
همانطور که ما در دوم خرداد اعلام کردیم: "مردم بر خلاف دفعات قبل وسیعا رای دادند، چون دریافتند که شرایط، یک فرصت استثنایی برای دخالت در سیاست و در سرنوشت رژیم برایشان فراهم کرده است که ممکن است بسادگی و بزودی تکرار نشود. واضح است که در بین شصت میلیون اهالی مملکت همه نوع موضع و برداشتی از مساله پیدا میشود. بعضی کسانی که به خاتمی رای دادند شاید واقعا همفکر او باشند و به او امید داشته باشند. اما این مشخصه حرکت مردم در این انتخابات نبود.... کسی به خاتمی برای خاتمی رای نداده است٬ همانطور که کسی به بنی صدر برای بنی صدر رای نداده بود. اینها کسانی از درون خود رژیم بودند که به زعم مردم استعداد خیانت به رژیم و تضعیف آن را داشتند.... مردم ایران رژیم اسلامی٬ حال با هر اسلامی٬ نمیخواهند. هر درجه عقب نشینی و تعدیل رژیم٬ به معنای افزایش امکانات و حرارت مردم در مبارزه برای سرنگونی رژیم خواهد بود." (منصور حکمت٬ بدنبال انتخاب خاتمی٬ خرداد ١۳۷۶ - تاکید از من است) در مورد ۲۲ خرداد همین سیاست عینا صدق میکند. این تصور که ۲۲ خرداد روز جریانات مرتجع سبز است٬ یک تسلیم طلبی مفرط و همراهی ناخواسته با تبلیغات این جریانات است.
در ۲۲ خرداد باید در خانه نشست؟
این سیاست راست و سازشکارانه ای است که جریانات سوسیال – پاسیفیست مبلغ آن هستند. این سیاست کوچکترین ربطی به پراتیک فعال و دخالتگر کمونیستی ندارد. کمونیسم کارگری نسبت به وقایع جاری در جامعه بی تفاوت نیست. منزه طلب و پاسیو نیست. ۲۲ خرداد در تاریخ جامعه یک روز اعتراضی است. مساله اینجاست که ما کمونیستها در این روز سیاست خودمان را داریم و تلاش میکنیم مردم را به گرد آن فرابخوانیم. یک سیاست فعال در این روز دامن زدن به اعتراضات فی الحال موجود برای آزادی زندانیان سیاسی و جلوگیری و در هم کوبیدن ماشین اعدام جمهوری اسلامی است. میتوان در مقابل زندانهای جمهوری اسلامی تجمع کرد. میتوان به اعتراض مادران و خانواده های دستگیر شدگان و زندانیان سیاسی پیوست. میتوان این اعتراضات را سازمان و گسترش داد. بعلاوه جامعه عرصه تقابل گرایشات اجتماعی است. هر گرایش و جریانی میکوشد اهداف سیاسی خود را در این روزها به پیش ببرد. روزهای جامعه میان جریانات مختلف اجتماعی تقسیم نشده اند. مگر جریانات راست و بورژوایی در اول ماه مه از تحرک باز می ایستند که ما در این روزها از تحرک دست برداریم و مرخصی بگیریم. در این روز جریانات مرتجع سبز میکوشند طبق روال همیشگی شان اعتراضات مردم را به بند و اسارت بکشند. آن را در چهارچوب قانون اساسی رژیم اسلامی مهار کنند. ما هم در این روز مانند روزهای دیگر مردم را به اعتراض خود فرا میخوانیم. آن جریانی که مبلغ خانه نشینی است٬ تنها راه را برای پیشروی جریانات ارتجاعی سبز هموار میکند.
در ۲۲ خرداد باید صفوف اعتراضی مردم را رادیکال کرد؟
یک سیاست راست و سازشکارانه در این روز که ظاهری چپ دارد٬ سیاستی است که خواهان شرکت مردم در فراخوان سبزها است٬ اما میکوشد این اعتراضات را "رادیکال" کند. این یک سیاست راست است. راهپیمایی های اعلام شده در ۲۲ خرداد سیاست جریانات مرتجع اصلاح طلب حکومتی است. فراخوان شرکت در این اعتراضات٬ حتی در اشکال تلویحی هم٬ یک سیاست سازشکارانه است. فراخوان شرکت انتقادی در تظاهرات جریانات مرتجع سبز یک سیاست سازشکارانه است که توسط جریانات مشروطه خواه و همچنین حزب اکس کمونیست کارگری مطرح میشود. ما نه در داخل کشور و نه در خارج کشور در صف جریانات سبز شرکت نمیکنیم. ما جناح چپ جریانات سبز نیستیم. به یک جنبش واحد تعلق نداریم. برعکس به جنبشهای متفاوت اجتماعی تعلق داریم. ما سیاست و تاکتیک مستقل خودمان را داریم. اهداف متفاوت خودمان را دنبال میکنیم. و مردم را به اردوی خودمان٬ اردوی آزادی٬ برابری٬ رفاه و سعادت همگان دعوت میکنیم.
