در سالگرد خیزش عظیم و میلیونی مردم ایران علیه رژیم اسلامی، رهبران جنبش سبز اسلامی، اصلاح طلبان حکومتی، دسته جمعی به صحنه آمده اند. از موسوی و کروبی تا زهرا رهنورد، کسانی که خود از بنیانگذاران رژیم جنایت اسلامی هستند، مردم را به اعتراض "مسالمت آمیز" در روز 22 خرداد فرا میخوانند. تلاش اینها برای حفظ نظام و "اسلام عزیز"شان در پشت این فراخوان کاملا پدیدار است. از یک سو می کوشند مردم را به "آرامش" و پرهیز از "خشونت" دعوت کنند، و از سوی دیگر رو به همپالگی های خود کرده و آنها را به داشتن سعه صدر و تحمل پیشه کردن تشویق می کنند.
کروبی، رئیس پیشین مجلس شورای اسلامی و دبیرکل حزب اعتماد ملی به اعضای شورای مرکزی سازمان جوانان و دانشجویان خط امام، نوید برگشت به زمان "امام راحل" را میدهد. موسوی در تقابل با دولت فعلی خود را مدافع حقوق مظلومان با هر گرایش فکری قلمداد کرده، تلاش می کند حساب اسلام خویش را از اسلام جناح هار حاکم جدا کند و خود را بعنوان سخنگوی مردم به مدیای نان به نرخ روز خور بفروشد. در همین راستا، به مناسبت سالگرد "آزاد سازی" خرمشهر، از ایستادگی در راه آزادی حرف می زند و التزام به اجرای فصل سوم قانون اساسی را متذکر می شود. هیچ چیز مسخره تر از آن نیست که کسی بکوشد قانون اساسی این رژیم جنایتکار را به آزادی متصل کند. رژیمی که زمانی که این از تخت افتاده ها در مسند آن قرار داشتند، صد هزار انسان را در زندان های مخوف به قتل رسانده است. قانون اساسی و رژیمی که فقر و فلاکت، اعتیاد و فحشاء، آپارتاید جنسی و تبعیض خشن، سنگسار و اعدام را بر کل جامعه حاکم کرده است.
در این میان سخنان زهرا رهنورد که خود یکی از چهره های اصلی تحکیم تبعیض اسلامی و جداسازی در جامعه است، شنیدنی است. اکنون که از تخت و تاج افتاده اند و میخواهند روی دوش مردم دوباره دستی و سهمی در قدرت داشته باشند، از حقوق زنان و مطالبات زنان سخن میگویند. اینها به این امید که مردم تاریخ را به فراموشی سپرده باشند، این چنین با وقاحت به صحنه آمده اند. کسانی که با تمام قوا در تحکیم این رژیم زن ستیز، آپارتاید جنسی و حجاب اسلامی عرق ریختند؛ شعار "یا روسری یا توسری" سر دادند؛ در انقلاب فرهنگی اسلامی نقش بازی کردند؛ شلاق خوردن و سنگسار زنان را برای حفظ "بیضه اسلام" تائید کردند، حالا دارند از اوج گیری نگرش ارتجاعی، خرافی و سرکوبگرایانه دولت نهم و دهم شکایت می کنند. به سرکوب زنان در یک سال گذشته اشاره می کنند، و می کوشند قهرمانی و جسارت زنان در مبارزه علیه رژیم اسلامی را به پای جنبش سبز اسلامی بنویسند. این فمینیست اسلامی مفلوک مبلغ حجاب و آپارتاید اسلامی ژست آزادیخواهانه بخود می گیرد و به جناح حاکم اولتیماتوم می دهد: "ما زنان برای تحقق مطالبات خود مقاومت خواهیم کرد." باید به ایشان گفت که زیاد بخود زحمت ندهند، جنبش آزادی زن کل رژیم اسلامی را به زیر خواهد کشید و رویای یک رژیم اسلامی نوع دوم که ایشان و همسرشان دوباره بر اریکه قدرت لم دهند را برایشان به کابوس محاکمه بجرم جنایت علیه بشریت تبدیل خواهد کرد.
این جانیان شناخته شده بخوبی تشخیص داده اند که باید بزودی بر صندلی متهم بنشینند وپاسخگوی سه ده جنایت سیستماتیک علیه مردم باشند. این ملتزمین به قانون اساسی رژیم اسلامی دیده اند که اوضاع پس است، بیاد مطالبات مردم افتاده اند. تمام هدف این جانیان سهیم شدن در قدرت دولتی و حفظ رژیم اسلامی است. از اینرو است که برای صیانت از اسلام عزیزشان به مردم فراخوان اعتراض "مسالمت جویانه" می دهند. همان مردمی که در زمان ریاست و صدارت شان، "تروریست" و "ملحد" خطاب شان کردند. همان مردمی که از تک تک شان قربانی گرفتند و عزیزانشان را به جرم آزادی خواهی شکنجه و اعدام کردند. همان مردمی که اکنون به میدان آمده اند تا این جانیان را به زیر کشند و عدالت را بدست خود در جامعه جاری کنند.
با نزدیک شدن سالگرد خیزش توده ای مردم در خرداد 88 جناح حاکم هارتر از گذشته نه تنها نوک تیز حمله خود را متوجه جنبش دانشجویی، جنبش آزادی زن و جنبش سرنگونی طلبانه مردم کرده، بلکه برای رهبران جنبش سبز اسلامی هم خط و نشان می کشد. به همپالگی های از قدرت بیرون افتاده خود اخطار می دهد. خط و نشان می کشد و چاقویی را که قرار است این بار دسته خویش را هم ببرد، از قلاف بیرون می آورد.
هر دو جناح در این روزهای خطیر، ایستاده بر آخرین پلکان عمر کثیف خود، رو به مردمی حرف می زنند که با حضور خویش در صحنه سیاست، دیوار اختناق این رژیم تا دندان مسلح را به لرزه در آودند و رعشه مرگ بر اندام آن انداختند. مردمی که عزم جزم کرده اند این ماشین جنایت و اختناق اسلامی را برای همیشه از صحنه حذف کنند. مردمی که با عطش سیری ناپذیر برای آزادی، برابری و رفاه علیه این هیولای فرتوت به صحنه آمده اند و تا نابودی آن و ساختن یک دنیای بهتر بر خرابه های آن از پا نخواهند نشست.
