انتساب جعلیات به منصور حکمت محکوم است!

در تاریخ ۵ ژانویه ۲۰۰۸ مطلبی در سایت روزنه چاپ شده است که در آن گفته ای به منصور حکمت منتسب شده است که نه تنها جعلی است بلکه القاء شبهه گفته های دیکتاتورهای سرکوبگر به این متفکر بزرگ مارکسیسم و جنبش کمونیسم کارگری است.   

مهران محبوبی عضو مشاور کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری گفته است: "می خواهم جمله منصور حکمت را بیاد بیاورم که در جایی شنیدم که به دیگران رو کرد و گفت چکمه ها را از پایتان در نیاورید! صد البته که حزب کمونیست کارگری چنین است و در چنین راهی قدم بر می دارد"

تاکنون گفته های بسیاری از منصور حکمت نقل شده است. این گفته ها یا خاطرات سیاسی اند یا تاکیداتی در راستای سیاستها و نقطه نظراتی که منصور حکمت بارها و بارها پیرامون آن چه کتبا و چه شفاها بحٽ کرده است. این مطلب در چهارچوب چنین اظهاراتی نمی گنجد. شاید ادعا شود که مقصود این نویسنده القاء نوعی "فداکاری" و "خستگی ناپذیری" در پیشبرد سیاست باشد. اما پیش از آنکه چنین گفته ای نشان "پیگیری" در سیاست باشد به یاد آورنده سیاستی است که بنی صدر رئیس جمهور وقت رژیم اسلامی در سرکوب مبارزات حق طلبانه مردم کردستان خطاب به نیروهای سرکوبگر ارتش و سپاه پاسداران در دوران استقرار رژیم اسلامی بیان کرده است. اینکه این گفته بیان سیاستهای رهبری کنونی حککا است یا نه مساله ای مربوط به این جریان است. اما تا آنجا که به منصور حکمت و سیاستهایش بر میگردد یک رکن غیر قابل انکار سیاستهای منصور حکمت جوهر انسانی آن و همخوانی ابزار و وسیله بکار برده شده در رسیدن به هدف سیاسی مورد نظر است. برای منصور حکمت هدف هیچوقت وسیله را توجیه نمیکرد.  

انتساب چنین جعلیاتی به منصور حکمت اگر صرفا یک ادعای شخصی بود و یا در سایتهایی که دشمنی آشکار و شناخته شده ای با کمونیسم کارگری و چهره شاخص آن منصور حکمت دارند، شاید احتیاج به واکنشی نبود. اما درج آن در سایت روزنه که یک نهاد رسمی حزب کمونیست کارگری است، نیازمند عکس العمل سریع برای جلوگیری از گسترش بیشتر آن است. متاسفانه سایت روزنه در دوره اخیر مملو از اتهام و انتساب جعلیات به چهره های کمونیسم کارگری بوده است.

از مسئولین سایت روزنه رسما میخواهم که ۱- این نوشته را درج کنند. ۲- یا این "ادعای" مهران محبوبی را اٽبات کنند یا این لینک را بردارند و از خوانندگان خود پیرامون درج چنین مطلبی و انتساب آن به منصور حکمت رسما عذر خواهی کنند. این حداقل انتظار است!  

علی جوادی
۶ ژانویه ۲۰۰۷