یونان کشور امنی نیست
گزارش سالانه دفتر پناهندگی حزب اتحاد کمونیسم کارگری
 
 وضعیت پناهجویان در یونان 

(نسخه فارسی)
سپتامبر 2011

 

 

مستند حاضر، اولین گزارش سالانه دفتر پناهندگی حزب اتحاد کمونیسم کارگری (دفتر دفاع از حقوق پناهندگی) است که در خصوص نا امنی کشور یونان برای پناهجویان، تهیه شده است. این گزارش به اوضاع اجتماعی زندگی پناهجویان و کمپها ی پناهندگی، بر اساس گزارشاتی مستند و مستدل که عمدتا توسط پناهجویان ایرانی و برخی فعالین سیاسی و سازمانهای مدافع حقوق پناهندگی در یونان به دبیر خانه دفتر دفاع از حقوق پناهندگی ارسال شده و پس از حضور نماینده دفتر پناهندگی در یونان و دیدار با تعدادی از پناهجویان درشهر آتن، تنظیم  و به دو زبان انگلیسی و فارسی منتشرگردیده است.
سالانه هزاران پناهجو از کشورهای مختلف (عمدتا از خاور میانه و آفریقا)، به دلایل مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خود را به یونان میرسانند تا با گذراز مرزهای این کشور ، خود را به اروپای غربی برسانند، بسیاری از این پناهجویان مجبور به اقامت موقت در یونان میشوند. سعی ما بر این بوده تا در حد امکان و با تکیه بر مستندات موجود و قابل دسترس، نا امنی شدید اجتماعی و اقتصادی کشور یونان برای پناهجویان را مکتوب و در اختیار مدافعین حقوق انسان و سازمانها و نهادهای ذیربط در امور پناهندگی در کشورهای مختلف قرار دهیم.

 

آدرس تماس با مسئول دفتر دفاع از حقوق پناهندگی
سیروان قادری
Sirvan_qaderi@yahoo.com
0044 7427560434
0044 2070180665
www.wupiran.org
www.wupiran.net

 

شرایط عمومی پناهندگی در یونان

دیده بان حقوق بشر در گزارشی به تاریخ نوامبر 2009 نوشته است:  در اوایل ماه نوامبر، شهر آتن ، به عنوان میزبان سومین اجلاس جهانی مهاجرت و توسعه انتخاب شد تا با حضور تعداد زیادی از نمایندگان این اجلاس، در خصوص مباحث مربوط به مهاجرت در سراسر جهان، بحث و گفتگو شود. این در حالی است که اوضاع مهاجرین فاقد مدارک شناسائی، بنابر دلایل زیر وخیمتر شده است:

- اخراج گسترده و مخفی پناهجویان در مجاورت رودخانه "اوروس"، مناطق مرزی و شهرستانهای یونان که در تابستان سال 2009 به طرز گسترده ای افزایش یافت.
-شرایط سخت و تحقیر آمیز نگه داری پناهجویان در بازداشتگاه های پناهندگی.

- عدم توجه و مراقبت نگران کننده از کودکان بی سرپرست پناهجو.
- عدم بجا آوردن تعهدات مالی در خصوص حق اقامت و کمک های مالی پناهجویان، ارائه حق پناهندگی و کمکهای مالی به  تنها پنج دهم درصد از متقاضیان پناهندگی.

در کل، دولت یونان، تعهدات خود در خصوص حقوق بین المللی پناهندگان و مهاجرین را شکسته است، با وجود اینکه میزبان جدید سومین اجلاس جهانی مهاجرت و توسعه، خبر از آزادی 1200 مهاجر از بازداشتگاه های پناهندگی و برسی مجدد اقدامات نیروی پلیس و گارد ساحلی در همین سال در یونان داده است، اما هنوزمخاطرات عدم وجود امنیت اجتماعی این تعداد از آزاد شدگان نیز موضوعیت جدی دارد.

کشور یونان، دارای 1170 کیلومتر مرز متخلل و دارای 1840 کیلومتر نوار ساحلی با ترکیه، به عنوان دروازه ورود پناهجویان به اروپای واحد شناخته میشود. با استناد به موقعیت جغرافیایی یونان، این کشور نقطه اصلی ورود پناهجویان و مهاجران زمینی خاور میانه و آسیای جنوبی از طریق ترکیه به اتحادیه اروپا است، همچنین آمار ورود پناهجویان آفریقائی به این کشور از طریق مصر، به طور فزاینده ای در حال گسترش میباشد، اما قرار گرفتن در این موقعیت جغرافیائی، نمیتواند و نباید به عنوان بهانه ای جهت تعرض گسترده دولت یونان به پناهجویان فاقد مدارک شناسائی، خصوصا کودکان پناهجو قرار گیرد.
همچنین در بخشهای دیگری از گزارش دیده بان حقوق بشر آمده است: "بسیاری از پناهجویانی که از مرزهای شمالی قصد ورورد به خاک یونان را دارند، توسط پلیس دستگیر و پس از روزها بازداشت، بدون هیچ حمایت و تشکیل پرونده ای، در مرزهای یونان – ترکیه رها میشوند". این گزارش می افزاید: "پس از مصاحبه مخفیانه با 41 پناهجو، مستدل شد که نیروهای امنیتی یونانی، پس از دستگیری پناهجویان در سواحل رودخانه "اوروس" در شمال یونان، در تاریکی شب، آنان را مجبور به سوار شدن بر قایقها و سرگردان شدن در آبهای بین ترکیه و یونان کرده اند؛ این دست از اقدامات پلیس، تنها میتواند بدستور مقامات ارشد امنیتی یونان انجام پذیرد".

یک پناهجو، تجربه عبور خود از رودخانه "اوروس" را اینگونه توصیف کرده است: "باران شدیدی میبارید، پلیس یونان با کتک زدن از ما میخواست تا سریعتر وارد قایقها شویم، متوجه یک نفر شدم که از سوار شدن به قایق ممانعت میکرد، او را زیر کتک گرفتند و به داخل رودخانه انداختند، ما را به شدت کتک زده و وارد قایقها میکردند".

ستاد عمومی ترکیه در گزارشی اعلام کرده که: "دولت یونان بین سالهای 2002 تا 2007، نزدیک به 12000 پناهجوی وارد شده به کشور امن ثالث را به صورت غیر قانونی به مرزهای ترکیه باز گردانده است". "سایمون ترولر"، محقق سازمان دیده بان حقوق بشر، در اطلاعیه این سازمان به تاریخ اکتبر 2009، میگوید: "اخراجهای غیر قانونی دولت یونان، وارد مراحل جدیدی شده است، مهاجرین در سراسر این کشور دستگیر و عمدتا به ترکیه اخراج میشوند. به روشنی میتوان گفت که کسانی که نیازمند حمایت در یونان هستند، به هیچ عنوانی امنیت ندارند". در همین گزارش آمده است که بیش از 99 درصد درخواستهای پناهندگی، پس از اولین مصاحبه، پاسخ منفی میگیرند. سیستم پناهندگی یونان و شرایط بازداشت پناهجویان، به وضوح نقض قانون اتحادیه اروپا و همچنین استانداردهای اروپایی و بین المللی حقوق بشراست، با وجود وخیم تر شدن این شرایط  و انتقادات مداوم به قوانین و عملکرد دولت یونان در خصوص پناهجویان، کمیسیون اروپا در قبال آن کاملا سکوت کرده و اقدام مشخص و روشنی را انجام نداده. سازمان عفو بین الملل در گزارش سالانه سال 2011 خود در خصوص اوضاع پناهندگی در یونان اینچنین مینویسد: "دولت یونان همچنان به اصلاحاتی که قرار بود انجام پذیرد، عمل نمیکند.
سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، در ماه سپتامبر، وضعیت پناهندگی در یونان را "بحران انسانی" نامیده است". در گزارش عفو بین الملل آمده: "کشورهای اروپائی شرکت کننده در مقررات "دوبلین دو"، با بازگرداندن پناهجویان به یونان، عملا بر دامنه این بحران انسانی افزوده اند". وخامت اوضاع پناهندگی به گونه ای است که تاکنون صدها پناهجو دست به اعتصاب غذا زده اند، شرایط پناهندگی در کشور یونان بشدت اسفبار و نگران کننده است، نا امنی اجتماعی بیداد میکند و در این کشور موج میزند. طیف وسیعی از پناهجویان، فاقد هرگونه مدارک هویتی و شناسائی هستند. فقر، اعتیاد و بی حقوقی مطلق، بر زندگی پناهجویان حاکم است. در سالهای گذشته، شاهد اعتراضات واعتصابات وسیع پناهندگان برای گرفتن حق اقامت در یونان بوده ایم و با توجه به نا امیدی و بی آیندگی پناهجویان، تاهم اینک نیز این اعتراضات ادامه دارد.

"کریستوس پاپوتسیز" وزیر نظم عمومی یونان، در مصاحبه با خبرگزاری آتن در ژانویه امسال، اعلام کرد که "دولت یونان تصمیم جدی به حصار کشی کل نوار مرزی ترکیه – یونان گرفته است ". بنا بر آمارهای رسمی وزارت نظم عمومی یونان، تنها در سال گذشته، بیش از 128000 پناهجوی فاقد مدارک شناسائی، وارد خاک یونان شده است که از این تعداد، 40.000 نفر از آنها از طریق مرزهای ترکیه – یونان وارد خاک این کشور شده اند. آمارها نشان میدهد که حتی با وجود حصار سیم خاردار و بتن وحضور گسترده نیروهای اضطراری اتحادیه اروپا (آژانس گشت مرزی اروپا) در ماه نوامبر در مرزهای یونان، ورود پناهجویان فاقد مدارک هویتی به این کشور، افزایش یافته است، تا آنجا که "کریستوس پاپوتسیز" در مصاحبه مذکور، خبر از ناتوانی دولت یونان در قبال کنترل سیل مهاجران به این کشور داده و اعلام کرده که "زندانهای پناهندگی پر شده و دولت یونان در شرف ایجاد بازداشتگاه های جدید پناهندگی است. سازمان ملل متحد در امور پناهندگان اعلام کرده که در کشور یونان(2011)، بیش از 50000 پرونده پناهندگی برسی نشده موجود است.

مسئله حائز اهمیت دیگر، حمله فاشیستها به پناهجویان است، یک پناهجوی ایرانی در شهر آتن، حمله یک گروه 30 – 40 نفره فاشیستها به پناهجویان را در روز جمعه 15 جولای 2011، در نامه ای به دفتر دفاع از حقوق پناهندگی، اینچنین توصیف کرده است: "در سحرگاه روز جمعه 15 جولای، بیش از سی فاشیست مسلح به چاقو و میله های آهنی، دقیقا در نزدیکی کافه معروف به "کافه اعراب" در محله "نئوس کسموس" در آتن، به چهار پناهجو حمله کردند. فاشیستها در یک خیابان پائینتر در کمین پناهجویان بودند. پس از خروج چهار پناهجو از کافه، به شکل وحشیانه ای به آنها حمله کردند و تا زمان رسیدن پلیس (حدود 5 دقیقه) با چاقو و میله های آهنی، آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند، به گونه ای که تمام صورت و بدنشان غرق در خون شد. حضور پلیس، موجب پایان ضرب و شتم شد، اما نکته جالب این بود که این پناهجویان را به علت نداشتن مدارک هویتی، با دستبند به بیمارستان منتقل کردند".
پناهجوی دیگری در همین خصوص به دفتر دفاع از حقوق پناهندگی گفته است: " پس از ساعت 9 شب، کوچکترین امنیتی در خیابانهای محلات مهاجرنشین آتن، نداریم، فاشیستها در دسته های چند نفری، به پناهجویان حمله میکنند و تا حد مرگ پناهجویان را مورد ضرب و شتم قرار میدهند".
پناهجوی دیگری در گزارشی به دفتر دفاع از حقوق پناهندگی گفته است: "فاشیستها خانه یکی از پناهجویان ایرانی را شناسائی کرده و شبانه به آنجا ریخته و ضمن ضرب و شتم آنها، تمامی وسایل خانه را شکستند".

گزارشی از وضعیت بازداشتگاه های پناهندگی به روایت یک پناهجوی ایرانی در یونان

 

یونان اردوگاههائی را برای دستگیری و زندانی کردن افرادی که به جرم ورود غیر قانونی وارد خاک این کشور میشوند، دارد. این اردوگاهها به تعبیر دولت یونان کمپ است، اما بی شباهت به اردوگاههای اسرای جنگی نمیباشد. اردوگاه بزرگ و مخوفی به نام فلاکیو در شهر اورسیتاوا واقع در شمال شرقی یونان، اردوگاه فرس، اردوگاه و زندان کومتینی و چندین اردوگاه و بازداشتگاه کوچک و بزرگ بی نام و نشان. اکثراین اردوگاهها فاقد تابلوی شناسایی و فاقد هر گونه امکانات بهداشتی وپزشکی میباشد. به غیر از اردوگاه و زندان کومتینی در تمامی اردوگاهها، زندانیان و اسراء حق هوا خوری و استفاده از وسایل بهداشتی فردی را ندارند.

 

در تمامی اردوگاهها روشنایی کامل وجود ندارد، فاقد امکانات بهداشتی و حمام و توالت میباشد. اگر توالت وجود داشته باشد، یا خراب و غیر قابل استفاده میباشد و یا آب سرریز شده از توالت ها به جای خواب اسیران جاری شده وفضای مشمئز کننده را ایجاد میکند، که برای باور کردن و توصیف آن مکان فقط بایستی از آن محل فیلم برداری کرد و به نمایش گذاشت. حمام ها کار نمیکند و غیر قابل استفاده میباشد، اگر کسی هم بخواهد از حمام استفاده کند، بخاطرسردی آب، تاریکی محل و احتمال دزدیده شدن وسایل و لباسها توسط دیگر زندانیان، عطایش را به لقایش میبخشد و حمام نمیکنند. بیماری های قارچی و پوستی و خارش ها به طور گسترده ای رایج میباشد، عدم ارائه صابون و شامپو از عمده عوامل ازدیاد و شیوع بیماریهای قارچی و پوستی میباشد. در اردوگاه فلاکیو شهر اورسیتاوا، یک هفته به طور کل آب قطع گردید و فرماندهی اردوگاه (کاپیتان) بعد از سه روز مبادرت به توزیع آبهای یک لیتری بین زندانیان کرد، این در حالی بود که به برخی از زندانیان حتی یک بسته آب هم نرسید. انباشت زباله ها در نزدیکی محل رختخواب زندانیان و جمع آوری آن بعد از انباشت چند روزه، بیماریهای تنفسی را شایع نموده است. در اردوگاه اورسیتاوا آب گرم برای خانمها در هفته فقط پنج روز و برای آقایان دو روز در هفته موجود است. سیستم گرمایشی سالنها را خاموش میکنند وزندانیان برای گرم نگه داشتن خود تمام اطراف تخت ها را به وسیله کارتن خالی خوراکی ها و نایلون میپوشانند. عدم کنترل زندانیان توسط مسئولین اردوگاه، باعث رواج زورگیری ودزدی و جنگ و نزاع های هر روزه میشود، زندانیان را ابتدا داخل توالت ها برده و با پشتیبانی باند مافیایی و چند نفره خود و با تهدید تمامی پولها و وسایل گران قیمت آنها را میگیرند، این زندانیان شرور، جسارت را به حدی رسانده بودند که توزیع نهار و یا صبحانه را در دست گرفته و اگر با کسی کوچکترین حساب کتابی یا اختلافی داشتند، به طور کلی نهار و صبحانه نمی دادند و دست هیچ کس هم جایی بند نبود، پلیس وزندانبانان، کوچکترین دخالتی در این مورد نمیکنند. اردوگاههای فلاکیو، اورسیتاوا و کومتیفی فقط دارای تخت خوابهای فلزی و بتونی غیر استاندارد و غیر قابل امنیت و فوق العاده خطرناک بودند، در بسیاری از ارودگاهها، زندانیان در کف زمین میخوابیدند. تا زمانی که اولین برف بر روی زمین نشست مسئولین اردوگاه اورسیتاوا از ارائه هر گونه کیسه خواب و یا پتو و بالش بین زندانیان خودداری میکردند. بعد از سرد شدن هوا و بارش سنگین برف، یک شرکت خیریه ابتدا چندین کیسه خواب بین زندانیان توزیع کرد و سپس به تدریج تا آخر ماه ژانویه به هر اسیر داخل اردوگاه یک کیسه خواب دادند، این در حالی بود که تریلی حاوی کیسه خواب و پتو و بالش و ملحفه در داخل محوطه اردوگاه در زیر باران و برف در حال از بین رفتن بود!

اگر احیانا بازرس یا اشخاصی برای بازدید به اردوگاه می آمدند، هیچکس نمیتوانست مشکلات واقعی خود را به دلیل ندانستن زبان انگلیسی و عدم آشنایی با زبان یونانی، انعکاس بدهد. مسئولین اردوگاه در بدو ورود هر زندانی به داخل اردوگاه، تمامی وسایل و بنا به گفته کاپیتان اردوگاه، کلیه اشیاء فلزی چه گرانبها و چه ارزان قیمت، از جمله زنجیر، حلقه طلا (انگشتر) ، موبایل، کیف، لپ تاب، و هر نوع وسیله ای اعم از شامپو، صابون، شلوار بند دارواز این قبیل را بدون ارائه رسید  تحویل گرفته و کیف یا ساک وی را بالای کف تریلی میگذاشت، درهنگام آزادی ، زندانیان متوجه میشدند که اشیاء گرانقیمتشان، توسط پلیس به سرقت رفته است.

رفتار پلیس با زندانیان بسیار زننده و غیر انسانی است. چندین بار پلیس، دست وپای پناهجوئی را که میخواست فرار کند، شکستند و با تهدید و فشار مبنی بر اینکه اگر در دادگاه اعلام کند که دست و پایش را پلیس با ضرب و شتم شکسته است، برایش یکسال زندان دیگر خواهیم داد و سپس حکم دیپورت صادر میکنیم، پناهجویان را عمدتا مجبور میکردند تا دلایل شکستکی و آثار ضرب و شتم را افتادن از تخت در حین خواب (به درخواست پلیس)، عنوان کنند. چیزی که به عنوان غذا به زندانیان میدهند فاقد ارزش غذایی بوده و سه وعده خوراک در یک وعده توزیع میشود!

 

 

بهداشت و نظارت های پزشکی

نظارت های بهداشتی متفاوت بوده،  برخی، بلافاصله و در صورت بیماری و یا ظهورعلایم بیماری به بهداری انتقال می یافتند، اما تعداد وسیعی از زندانیان، ساعت ها و حتی روزها با درد و رنج بیماری بسرمی برند. نامه ها یا درخواست هائی  که تحویل مسئولین اردوگاه  میشد، عملا بدون جواب می ماند. اگر یم زندانی بعد از دیپورت به ترکیه مجددا به یونان برمیگشت، یا دوباره دیپورت می شد، یا با رفتار بسیار وحشیانه تر پلیس های مرزی روبرو میگردید وبعد از نگهداری در یک اتاق کوچک شش در چهار، آنهم با هشت نفر دیگر، به یک اردوگاه در نزدیکی شهر آتن، به نام آسپیراپیرگوس انتقال داده میشود. عمدتا ، زندانیانی که در این زندان نگه داری میشوند، سارقین حرفه ای، قاتلین و قاچاقچیان مواد مخدر هستند.
این اردوگاه ها به حدی کثیف و غیر استاندارد می باشد که از دیوار اتاق و از زیر تختخواب آب توالت و حمام نشت می کرد، در این اردو گاه هم اجازه هوا خوری برای زندانیان وجود ندارد ، هر سه ساعت یکبار درب ها برای توالت و حمام باز می شود که بایستی بیش از سی نفر در کمتر از یک ساعت به حمام و توالت میرفتند، البته آب حمام را اگر یک نفر استفاده می کرد، دیگر تا آخر وقت سرد بود.
در خارج از زندانها، اوضاع برای پناهجویان وخیمتر است. دیدن کودکان پناهجوی خرسال که برای تهیه مخارج و هزینه های خانواده های خود، مجبور هستند دستمال کاغذی و تخم مرغ را تا پاسی از شب بفروشند، زجرآور و کشنده است. بسیاری از پناهندگان و مهاجرین، شب ها در روی نیمکت پارک ها می خوابند. پناهجویان، تاکنون، چندین بار مورد تهاجم فاشیست ها قرار گفته اند. برای حمام بایستی یک هفته صبر کنند تا یک کلیسای آمریکایی اجازه استفاده از حمام کلیسا را در روزهای جمعه و شنبه بدهد. بسیاری از پناهنده ها از داخل آشغالی ها اشیاء جمع آوری کرده و می فروشند تا پول و خرجی پیدا کنند. خیلی از مهاجرین به خصوص در شبها بعد از تعطیلی رستورانها، از سطل آشغالی ها، مواد غذایی را یافته و می خورند.
آمار اعتیاد پناهجویان به مواد مخدر، در چند سال اخیر بشدت بالا رفته است. در یونان نه کار ونه امید به آینده و نه امکان برنامه ریزی زندگی برای هیچ پناهجوئی وجود ندارد.

 

انتشارات حزب اتحاد کمونیسم کارگری
سپتامبر 2011