گزارش گفتگو با کارگران کوره پزخانه ها
اعتصابات کارگران کوره پزخانه های ارومیه

سیامند سید رحمانی

کوره پز خانه ها اردوگاه بردگی  نمونه عینی ماهیت سرمایه داری و ظلم دولت های سرمایه داری و ارتجاعی را برای همه نمایان میکند شرایط کار در این کوره پزخانه ها میتوان به عنوان سنبل برده داری سرمایه داری و بی حقوقی این بخش از کارگران مقایسه کرد دولت کثیف اسلامی و سرمایه داران هدفی جز حفظ سرمایه و ثروت اندوزی ندارند و تمام مفاهیم انسانی را زیر پا گذاشته اند و بساط قلدری خود را سر این بخش از کارگران پرپا کرده اند و این روند برده داری سالهاست که هزاران کودک و پیر و جوان را به کام مرگ میبرد شرایط کار در کوره پز خانه ها حتی مطابق هیچ یک از استانداردهای  قانون کار جمهوری اسلامی هم نیست! و نظام سرمایه داری اسلامی پا را از این قانون کار پوچ هم فراتر گذاشته و چهره عریان خود را نمایان ساخته است. در کوره پزخانه از بیمه کارگران و حقوق بازنشسته گی و پرداخت خسارات ناشی از کار و امکانات بهداشتی خبری نیست و سرمایه داران این قشر اقلیت خود را نماینده دولت معرفی میکنند و دولت کثیف اسلامی با تمام وجود از آنان حمایت میکند و هرگونه اعتراض کارگران را سرکوب میکنند! کارگرانی که در این کوره پزخانه ها کار میکنند به صورت فصلی کار میکنند وکار با گرم شدن نصبی هوا در فصل بهار شروع میشود و تا اواخر شهریور ادامه دارد البته تعداد کمی از کارگران تا آخر سال در کوره پز خانه باقی میمانند و از آجرهای خام مانده در انبارها برای تولید استفاده میکنند و دیگر کارگران را اکثرا کسانی تشکیل میدهند که مجبور هستند تحت این شرایط تحقیر و فشار کار کنتراتی 6 ماه را تحمل کنند تا بتوانند 6 ماه بعد را زنده بمانند و زندگی خود را تامین کنند.
یکی دیگر از مشکلات کارگران کوره پزخانه ها نداشتن مسکن است کارگران مجبورند در الونک هایی که به ردیف برای آنها ساخته شده زندگی کنند و اغلب به هر خانواده 5 نفره 2 اتاق تعلق میگیرد که این اتاقها سقفش از چوب است و ضخامت بسیار نازکی دارند و از تاریخ ساخت آنان بیش از 20 سال میگذرد که همین باعث رطوبت شدید این اتاقها شده بطوری که کارگران مجبورند در هفته یک بار وسایل خود را بیرون ببرند و آنها را مقابل آفتاب قرار دهند تا خشک شوند !برای آب آشامیدنی به تعداد هر 15 خانواده تنها دو شیر آب در بیرون ساخته شده است که خود این آب نیز سالم نیست و اغلب باعث مریضی میشود دستشویی ها اصلا کافی نیستند بطوری که برای هر ردیف تنها دو دستشویی هست که خود آنها اغلب بدون در هستند و حمامها عمومی هست و در یک سالن کوچک قرار دارند که خود این حمام ها اکثرا فاقد برق و با شیشه های شکسته کاشیهای لک گرفته و کثیف و دوشهای آب همیشه خراب و بدون استفاده هستند و کسی مسئولیت آن را بعهده ندارد!.
فاضلاب حمام ها به جایی دور از منزل مسکونی کارگران انتقال داده نشده است و در چند قدمی منازلشان چاله ای به این منظور حفر شده که سرپوش نداشته و خود این باعث آلودگی و بوی تعفن در آن محیط میگردد حتی انتقال آشغالها به جایی دور از منازل مسکونی کارگران که به عهده کارفرمایان است صورت نمیگیرد و خود کارگرها مجبورند که آنان را آتش بزنند و همین نیز باعث شدت آلودگی محیط و هوا درآن محیط میشود.
مسئله دیگر کار کودکان است در کوره پزخانه ها است !
کودکان به دلیل فقر شدید مجبور به انجام سخت ترین کارها در سنین پایین میشوند و به این ترتیب دستان کوچک و نحیفشان به جای قلم و کاغذ با گرمای شدید و حمل آجرهای سنگین آشنا میشود و از لحاظ تحصیل هم اکثرا نصف روز را در مدرسه و نصف دیگر روز را در کوره پزخانه مشغول کار هستند و خانواده هایی که مجبورند زمستان را نیز در این کوره پزخانه ها سپری کنند به دلیل اینکه کوره ها از شهر و روستا فاصله دارند و وسیله ترددی وجود ندارد کودکانشان مجبورند در سرمای سخت راه را با پای خود باز کنند و به مدرسه بروند که در این بین خطر حمله حیوانات درنده چون گرگ بسیار زیاد است و داشتن همین مشکلات بر روحیه آنها تاثیر گذاشته و اغلب مجبورند ترک تحصیل کنند و باقی عمرشان را از سنین کودکی در کوره پزخانه ها سپری کنند.
این است توحش نظام سرمایه داری ؛از لحاظ اجتماعی و رفاهی کارگران کوره پزخانه از هیچ امنیت و تامینی برخوردار نیستند و قوانین قرون وسطایی خود نظام سرمایه داری هم در کوره پزخانه ها جایی ندارد و دولت و نظام و نهادهای سرمایه داری موجود از کارفرمایان قویا حمایت میکنند و هرجا اعتراض یا تشکلی صورت گیرد با برخورد و توهین و ضرب وشتم و اخراج کارگران توسط ماموران رژیم روبرو میشوند و بهمین دلیل کارفرمایان سخت ترین شرایط کار را به آنان تحمیل میکنند و در برابر سوانح کاری که برای این کارگران پیش می آید هیچ گونه بیمه حوادث و یا حمایتی را بر عهده ندارند و هر ساله شاهد صحنه های تلخی هستیم که در حین کار برای کارگران پیش می آید و جان خود را میان شعله های آتش از دست میدهند و حتی خانواده این قربانیان نمیتواند از کارفرما شکایتی بکنند و در حین حال که کوره پزخانه ها دور از شهر و روستاها واقع شده اند هیچ درمانگاه و یا مراکز  بهداشتی در کنار آنها وجود ندارد تا در صورت آسیب دیدگی و سوانح ناشی از کار درمانهای اولیه آنها صورت گیرد! و بارها همین مسئله باعث از دست دادن جان کارگران میشود.
فشار کار در کوره پزخانه ها بسیار بالاست تا جایی که کارگران مجبورند روزانه 14 _18 ساعت را بصورت جمعی کار کنند که در بین آنها حتی زنان حامله و کودکان زیر 8 سال هم به چشم میخورد و همین مشکلات شرایطی را به این بخش از کارگران تحمیل میکند که پس از گذشت چند سال کار در کوره خانه به انواع بیماری های جسمی و خطرناک مبطلا میشوند   .
علاوه بر این مشکلات باز تولید خرافات مذهبی و قومی و دست بردن به چنین ابزاری توسط کارفرما و دولت سرمایه دار بیش از هر چیزی نمک به زخم این کارگران میپاشند و خود این خرافات ضد کارگری هدفی جز ثروت اندوزی دولت سرمایه دار و بی رونق شدن سفره های کارگران ندارد و نخواهد داشت و به منظور ایجاد تفرقه و  بهره جویی بیشتر  آگاهانه در بین این کارگران میباشند! در چنین شرایطی کارگران نباید فریب چنین حربه هائی را علیه خود تن در دهند و این را بدانند که دولت و صاحبان کوره پزخانه ها همگی یکجا دشمن کارگران هستند و از خون و رنج همین کار کارگران و کودکان بساط مفتخوری خود را سرپا نگه داشته اند.
در یک کلام کار در کوره پزخانه بیشتر به جهنم شبیه هست جهنمی که نظام سرمایه داری اسلامی بساط برده داری نوین را بپا کرده است اکنون مدت 20 روز است که 4000 هزار کارگر کوره پزخانه های ارومیه که در بیش از 90 کوره آجرپزی مشغول به کار هستند در اعتصاب بسر میبرند خواست این کارگران افزایش دستمزد از 9500 تومان تا سقف 15000 هزار تومان به ازای هر هزار خشت میباشد در آغاز فصل کار کار فرما سعی میکنند کارگران را با همان دستمزد سال قبل به کار گمارند و از این رو کارگران مجبورند از همان آغاز فصل کار با کارفرما روبرو شوند و نمایندگان خود را تعیین کنند و خواسته های خود را اعلام کنند!
من به عنوان یک انسان و کارگر  از چندین ماه قبل در کنار این کارگران بودم و توانستیم این بخش از کارگران را سازماندهی کنم و توانستم انها را آگاه به حقوق و ارزش انسانی شان کنم و کارگران توانستند در بین هم اتحاد ایجاد کنند و در یک اعتصاب سراسری در مقابل دولت قد علم کنند و خواسته های به حق خودشان را به نظام سرمایه داری  تحمیل کنند و در شرایطی اعتصاب کرده اند که رژیم طی چند روز گذشته با استفاده از زور برای درهم شکستن اعتصاب دست زدند! ولی کارگران متحد ایستادگی کردند و از هر ابزاری برای مقابله با مزدوران رژیم اعتصاب خودشان را ادامه دادند یکی از هدفهای ما در سازماندهی این اعتصابات  و ویژیگی این اعتصاب اتکا به مجامع عمومی کارگران  در بین توده های کار بود و دیگری تشکل در بین کارگران سایر کوره پزخانه بود و همین امر باعث تداوم اعتراض و اعتصاب شد و از همین رو کارگران توانستند مجامع عمومی خودشان را برگذار کنند و نمایندگان خود را انتخاب کردن و از این طریق خواسته هایشان رو اعلام کردند.
مجمع عمومی کارگران تنها ظرف متشکل کردن کارگران است و گامی است برای متشکل کردن سایر توده های کارگر از این رو برای بهبود شرایط کار در کوره پزخانه ها باید یک مبارزه همه جانبه را به پیش برد واین اعتصاب نه اولین مبارزه و نه آخرین مبارزه کارگران برای بهبود شرایط کار میباشد.
پیش بسوی ایجاد مجامع عمومی کارگری

 

زنده باد جنبش مجامع عمومی کارگران
مرگ بر جمهوری اسلامی
ازادی برابری حکومت کارگری
11 ژوئن 2008 _22 خرداد 87