روز 6 ژوئن نوشته ای از جلیل جلیلی، عضو مشاور کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری در سایت روزنه، به سردبیری حسن پناهی، عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری منتشر شد که هشدار دهنده و نگران کننده است. جلیل جلیلی به علی جوادی اتهام میزند که "به جمهوی اسلامی خدمت میكند" و سپس این "شغل جدید" را به وی "مبارك" میگوید!
این دیگر عبور از توهین ها و اتهامات "جدل آنلاینی" است. افتتاح قله ای جدید در توهین و اتهام پراکنی نسبت به ما است. فصل جدیدی است اما ابتدا به ساکن نیست. یک عقبگرد اجتناب ناپذیر جدل آنلاین و خط رهبری حزب کمونیست کارگری است. جای تاسف عمیق است. برای ما که بمدت ۱۵ سال در صفوف این حزب با جان و دل و در کمال افتخار و مباهات مبارزه کردیم، عمیقا تاسف آور است که این سقوط آزاد را شاهد باشیم. تمام مرزهای میان نقد سیاسی و فحاشی و اتهام توسط رهبری این حزب درنوردیده شده است. به اسم دفاع از حزب، هر نوع رفتار فرقه ای و اتهام زدنی توجیه و تشویق شده است.
احتمالا رهبری حزب حق بجانب این نوشته را نیز بهانه ای برای هجوم دیگر بدل خواهد کرد و چند صفت دیگر از نوع "جنگ سردی" و "مک کارتیسم" را بسوی ما پرتاب خواهد کرد. احتمالا گفته خواهد شد که این از ابتکارات فردی یک کادر حزب است، گفته خواهد شد که روزنه چند ساعت پس از انتشار، این مطلب را از روی سایت حذف کرد. گفته خواهد شد: "شما ضد حزبی هستید، مک کارتیستی اید، و به این حزب که تنها امید کارگران و مردم ایران است حملات جنگ سردی میکنید." بگذارید پاسخ را پیش از حمله بدهیم.
زمانی که بخشی از رهبری حزب در پاسخ به ارائه طرح رهبری جمعی و پلاتفرم "حزب رهبر، حزب سازمانده" از جانب ما، بسیج حمله و دفاع از "درافزوده های رهبر" میدهد، زمانی که لیدر حزب در متن این کمپین، پلنوم ۲۶ حزب را به صحنه حملات شخصی بدل میکند، فراکسیون اتحاد کمونیسم کارگری و بنیان گذاران آن را که در میان رهبری خود حزب بودند، مک کارتیست، ضد حزبی و نماینده بورژوازی راست خطاب میکند و درون حزب اتهامات زشت جدل آنلاین را با این استدلال که کادرها دارند از حزب شان دفاع میکنند، توجیه میکند، زمانی که رئیس دفتر سیاسی اعلام میکند که "بروید شغل شریفی برای خود پیدا کنید!" زمانی که سردبیر انترناسیونال، نشریه رسمی حزب، ما را سولژنیستین خطاب میکند و آنگاه کنگره ۶ تمام این اتهامات را تائید میکند و در خود حزب گفته میشود که جدل آنلاینی ها به کمیته مرکزی انتخاب شدند، انتظار این نوع اتهامات را از کادرهایی که دنبال خط رهبری اند باید داشت. این برخوردها پایان اجتناب ناپذیر خط جدل آنلاین است. این دگردیسی حزب کمونیست کارگری است. حزبی که در تمام طول حیاتش پرچمدار نقد آزاد، آزادی بی قید و شرط بیان و دفاع از حرمت انسان بوده است. حزبی که در هر گوشه ای که حرمت انسان و انسانیت زیر سوال رفته است، تمام قد و با قاطعیت از حرمت انسان دفاع کرده است. "دریغ از یک جو شعور" منصور حکمت را بخاطر بیاورید! این سنت ها در حال زوال اند.
خط و سیاست رهبری کنونی حزب در مبارزه با فراکسیون اتحاد کمونیسم کارگری، حمله کورکورانه و با تمام قوا به منقدین رهبری بوده است. عملا این اصل به اصل حزبیت جدید در حزب کمونیست کارگری بدل شده است: "یا موافق رهبری هستی یا مک کارتیست!" چنین روشی برای همه ما آشنا است. پایان سیاست جدل آنلاین سر از روش های توده ایستی و مجاهدینی در میاورد. "هر که با ما نیست، بر ماست" به سیاست رهبری حزب کمونیست کارگری بدل شده است. نوشته جلیل جلیلی که ادامه منطقی خط رهبری حزب در برخورد به مخالفین و منقدین است، دارد به صراحت میگوید، اگر به رهبری حزب نقد کنی، مزدور جمهوری اسلامی هستی. آیا این روش در میان نیروهای سیاسی ایران آشنا نیست؟
باید به حزب کمونیست کارگری و کادرهای آن و همچنین به کلیه نیروهای جنبش کمونیسم کارگری هشدار داد. باید به چنین روش هایی سریعا خاتمه داد. چنین روش هایی باید در جنبش کمونیسم کارگری طرد شود. این سکتاریسم و فرقه گرایی افراطی و مجاهدین گونه باید افشاء و طرد شود.
