بنا به گزارش شوان سور، کادر حزب در سنندج، کارفرمای شرکت آتیلا ارتوپد که تولید کننده وسایل پزشکی در شهرک صنعتی سنندج در قطعه شماره ۳ وقاع است، ۵۰ تن از کارگران این کارخانه را که قراردادشان هر دو ماه تمدید میشد، اخراج کرده است. کارگران این کارخانه همگی استخدام قراردادی بوده و از کمترین امنیت شغلی برخوردار هستند. کارگران اخراج شده نزدیک به سه سال سابقه کار در کارخانه دارند .
کارفرما بهانه اخراج این کارگران را عدم فروش محصولات تولید شده، اعلام کرده است. وزارت بهداشت خریدار کالاهای این کارخانه است. این کارخانه در حال حاضر دارای ۹۰ کارگر دیگر است که همگی استخدام قراردادی هستند. کارفرما اعلام کرده است که چنانچه کارگران خواهان ادامه کار در کارخانه هستند، میتوانند بجای دستمزد، محصولات کارخانه را دریافت کنند و خود بفروش برسانند!؟
اخراج یک اقدام آشکار ضد کارگری است. حکم به محکومت خانواده کارگری به فقر و فلاکت است. هیچ کارفرمایی نباید حق اخراج کارگر را داشته باشد. اخراج باید ممنوع شود. مبارزه برای ممنوعیت قانونی اخراج کارگر یک عرصه حیاتی مبارزه کارگری در جامعه است. در واحدهایی که بنا به دلایل اقتصادی قادر به ادامه کاری نیستند، کارفرما و یا دولت موظفند که حقوقی معادل آخرین دستمزد کارگران یا بیمه بیکاری مکفی به آنها پرداخت نمایند.
کارگران محصول عدم سود آوری و یا عدم فروش محصولات تولید شده کارخانه نیستند. مگر زمانیکه کارفرما سودهای کلان تولید میکند، کارفرما داوطلبانه دستمزد کارگران را افزایش میدهد؟ از نقطه نظر کارگران، تا زمانیکه نظام استثمارگرانه کار مزدی کماکان برقرار است، کارگر کار میکند و باید حقوق و مزایای خود را بدون کوچکترین وقفه ای، تماما دریافت کند.
بعلاوه تلاش برای وادار کردن کارگران به پذیرش "دستمزد جنسی" (کالاهای تولید شده) بجای "دستمزد نقدی" یک اقدام آشکارا ارتجاعی دیگر از جانب کارفرما است. تنزل شرایط کاری کارگر به برده است. در این سیستم کارگر روزانه باید ده تا دوازده ساعت کار کند، استثمار شود و محصولات کارخانه را تولید کند. پس از آن باید کالای تولید شده را از کارفرما با سود مورد نظر کارفرما به جای دستمزد دریافت کند و سپس تلاش کند تا این محصولات را در جامعه آنهم در شرایطی که بنا به ادعای خود کارفرما این محصولات خریداری ندارند، بفروش برساند!؟ حتی اگر بازار سیاه برای کالاهای تولید شده وجود داشت کارگران بجای "دستمزد جنسی" باید دستمزد معادل قیمت کالاهای مورد نظر را درخواست میکردند. این برخورد سوپر ارتجاعی و این زرنگی اسلامی به کارگر را هیچ کارگری نباید قبول کند.
رفقای کارگر
حزب اتحاد کمونیسم کارگری همه کارگران اخراجی و کارگران شاغل را به یک مبارزه جدی با خواست "یا کار یا بیمه بیکاری مکفی" برای مقابله با اخراج فرامیخواند. مجمع عمومی خود را تشکیل دهید. از همه کارگران بخواهید که در این مجامع عمومی شرکت کنند. متحدا در مقابل اخراج مقاومت کنید. اخراج تهدیدی است که در بالای سر هر کارگری قرار دارد. تنها با مبارزه ای متحد و متشکل میتوان کارفرما و دولت حامی آن را وادار به قبول خواستهای کارگری کرد!
