"مبارک٬ بن علی٬ نوبت سید علی"٬ "مرگ بر خامنه ای"٬ "مرگ بر دیکتاتور"٬ "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"٬ "آزادی آزادی آزادی٬" "خامنه ای بدونه بزودی سرنگونه"٬ "جنتی لعنتی تو دشمن ملتی" و ...
دوشنبه ۲۵ بهمن جوانان و مردم آزادیخواه و برابری طلب اعتراضات گسترده ای در شهرهای مختلف علیه رژیم اسلامی سازمان دادند. تهران مرکز این اعتراضات بود، اما اعتراضات محدود به تهران نبود. از اوایل عصر مردم از گوشه و کنار تلاش کردند خود را به مراکز اعلام شده تجمع برسانند. این تلاش با اقدامات سرکوبگرانه نیروهای انتظامی و اوباش "لباس شخصی" رژیم مواجه شد. ماموران رژیم خیابانها را مسدود کرده و مانع تجمع مردم میشدند. علیرغم این تلاشهای مذبوحانه بسیاری از مراکز اعلام شده به مکان تجمع اعتراضی و درگیری با نیروهای رژیم اسلامی تبدیل شد. این اعتراضات در ادامه به سایر بخشهای شهر و محلات کشیده شد و تا پاسی از شب ادامه داشت.
شعارهای جدید این اعتراضات منعکس کننده موج اعتراضاتی بود که در اولین امواج خود دیکتاتوری سرمایه بن علی در تونس و دیکتاتوری حسنی مبارک در مصر را بزیر کشید. "مبارک٬ بن علی٬ نوبت سید علی" شعار محوری این تظاهرات بود. در بسیاری از این درگیری ها جوانان با پاره کردن عکسهای خامنه ای و آتش زدن آن به مقابله با نیروهای سرکوبگر رژیم پرداختند و برخی ماموران رژیم اسلامی را گوشمالی داند.
این اعتراضات بر خلاف اتنظار و تلاش اصلاح طلبان مرتجع حکومتی تلاشی برای اصلاح رژیم اسلامی و یا اجرای "تمام و کمال قانون اساسی" رژیم آدمکشان اسلامی نبود. اگر چه در برخی از تجمعات نیروهای مرتجع اصلاح طلب حکومتی کوشیدند از شعارهای ضد حکومتی و باصطلاح "ساختار شکنانه" ممانعت بعمل آورند٬ اما شعارهای مردم عمدتا راس رژیم اسلامی را نشانه گرفته بود. مردم عملا به تلاش های مذبوحانه این جریان ارتجاعی وقعی نگذاشتند.
اعتراض دهها هزار نفری مردم در شهرهای مختلف تاکید دوباره ای بود بر این حقیقت پایه ای که مردم در ایران حکم به سرنگونی رژیم اسلامی داده اند و از هر فرصتی برای بیان این خواست خویش استفاده میکنند. مردم باردیگر نشان دادند که خواست پایه ای شان سرنگونی رژیم اسلامی و مساله سرنگونی قدرت سیاسی حاکم مشغله اصلی اعتراضات جامعه است. هر اعتراضی در جامعه به سرعت در این چهارچوب کانالیزه خواهد شد.
همبستگی مردم و جوانان آزادیخواه ایران با جوانان و مردم تونس و مصر یک ویژگی دیگر این اعتراضات بود. در این تجمعات اعتراضی زهر ناسیونالیسم عملا خنثی شده بود و این هم سرنوشتی و وجوه مشترک اعتراضات مردم منطقه بود که در فضای اعتراضی جامعه در حرکت بود.
این اعتراضات بر خلاف ادعاهای اصلاح طلبان مرتجع حکومتی نشان قدرت این جریانات نبود. مردم همانطور که بارها نشان داده اند از شکاف و کشمکش جناحهای رژیم اسلامی برای تعمیق این شکافها و سوق دادن کل رژیم اسلامی به سراشیبی سقوط استفاده میکنند. مردم نشان دادند که اجازه نمیدهند اعتراضاتشان زمینه "چانه زنی در بالا" با جناح حاکم رژیم اسلامی فراهم کند. شعارهای سرنگونی طلبانه مردم جایی برای بند و بست جناحهای رقیب رژیم اسلامی باقی نمیگذارد.
یک ویژگی دیگر این اعتراضات روحیه رادیکال و تعرضی جوانان در مقابله با ماموران سرکوب و لباس شخصی های رژیم اسلامی بود.
حزب اتحاد کمونیسم کارگری به جوانان و مردم آزادیخواه درود میفرستد و تاکید میکند که سرنگونی تمام و کمال رژیم اسلامی پیش شرط تحقق مطالبات آنها در جهت کسب "آزادی٬ برابری٬ و رفاه" است و سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی در گرو قرار گرفنن نیروی رادیکال در پیشاپیش جنبش سرنگونی طلب است. حزب تاکید میکند که برای پپشرویهای آتی باید متشکل شد. باید تشکلات توده ای را چه در محلات و چه در محیط کار شکل داد. شوراهای کارگری و شوراهای مردم زحمتکش مناسبترین این تشکل ها هستند.
حزب در عین حال تاکید میکند که سرنگونی رژیم اسلامی، تصرف قدرت سیاسی و سازمان دادن جامعه ای آزاد و برابر و مرفه در گرو قرار گرفتن رهبری کمونیستی در راس اعتراضات سرنگونی طلبانه توده های جامعه است.
