گزارشى از اعتصاب کارگران پشمبافى ايران برک رشت
اعتصاب کارگران کارخانه پشمبافى ايران برک رشت از چند هفته پيش به صورت وقفه انداختن در کار و تجمع کردن عده اى از کارگران در کارخانه شروع شد که با بحث و وعده وعيد مسئولين واحدها پايان يافت. علت اصلى اعتصاب کارگران ناديده گرفتن حقوق آنها بود. بن سه سال گذشته اين کارگران پرداخت نشده و همينطور عيدى و پاداش آنها به طور کامل پرداخت نشده است. همينطور حقوق ماههاى دى٬ بهمن٬ اسفند٬ فروردين و ارديبهشت پرداخت نشده است. دراين کارخانه علاوه بر نيروى استخدامى قديمى عده اى کارگر جديد نيز مشغول به کار گرديدند. به علت نبود کار عده اى از جوانان تحصيل کرده به اين کارخانه جذب شدند که حداقل حقوق ۶۵ هزار تومانى دريافت ميکنند که به صورت سه ماه يکبار پرداخت ميشود. علاوه براين هيچ پنجشنبه و جمعه و تعطيلى رسمى دراين کار نبود و کارگران بدون تشويق و يا گرفتن پاداشى کار ميکردند. اين کارخانه با هر کدام از نيروهاى جذب شده جديد که با رئيس و روسا نسبتى داشتند٬ بعد از ٢ يا ٣ ماه قرارداد و بيمه منعقد ميکرد. اين در شرايطى بود که با ديگر کارگران بعد از يکسال قرارداد بسته ميشد. حقوق هاى ۶۵ هزار تومانى هم بصورت پلکانى افزايش مى يافت. يعنى بعد از سه ماه به ٩۵ هزار و بعد ١٢٠ هزار و در سه ماه بعد به ١۵٠ هزار تومان ميرسيد. بعد از يکسال که موعد قرارداد ميرسيد اينطور بود که بازهم حقوق قانونى کارگر پرداخت نميشد.
اعتصاب اصلى از روز شنبه با دست از کار کشيدن کارگران شيفت صبح شروع شد که بعد از تجمع کنار کارگزينى و رسيدگى نکردن مسئولين٬ تجمع به جلو نگهبانى کشيده شد و بعد از آن تمام شب ادامه يافت. بدنبال تماس کارگران با صدا و سيما که فايده اى نداشت و کسى براى انعکاس مسائل کارگران نيامد٬ پليس نيز دخالتى نکرد زيرا تجمع بدون کوچکترين برخوردى بود. ما کارگران خواهان حقوق قانونى خود بدون درگيرى بوديم.
روز يکشنبه ٢٢ ارديبهشت نيز اين جريان ادامه داشت تا اينکه مامور اداره کار به آنجا آمد. آنها به شکايت ما کارگران رسيدگى نکردند و لبخند زنان رفتند! بعد ازظهر عده اى از کارگران تصميم گرفتند به مقصد تهران حرکت کنند و آنجا مقابل دفتر رئيس کارخانه٬ زهرابى که حتى يکبار هم براى سرکشى به کارخانه نيامده است و ظاهرا از جريان استخدام کارگران ۶۵ هزار تومانى اطلاع نداشت بروند. در آنجا نيروى انتظامى با کارگران سرخورده برخورد کرد و باتوم بدستان آنها را تهديد کردند. بعد از گذشت يک شبانه روز بدون هيچ گونه امکاناتى براى کارگران٬ روز چهارشنبه ٢۵ ارديبهشت رئيس کارخانه اعلام کرد که در خرداد ماه با همه کارگران تسويه حساب ميکند. اما دراين ميان عده اى از کارگران بدون قراداد هم به تهران رفته بودند و گويا مسئولين با گرفتن آمار و بيرون کشيدن ليست آنها ميخواهند بدون هيچ حقوقى آنها را اخراج کنند.
کارگران نيمه شب چهارشنبه به رشت ميرسند و معلوم نيست چه سرانجامى انتظار آنان را ميکشد؟ لازم به ذکر است که کارخانه نيز از روز شنبه تا امروز چهارشنبه تعطيل بوده و هيچ گونه توليدى نداشته است. کجاى دنيا کارگر اينطور استثمار ميشود با سختى کار در سه شيفت صبح و عصر و شب؟ اينجا هيچ سازمانى حتى دولت از ما حمايت نميکند و با سپردن کارخانه جات به بخش خصوصى فشار بيشترى به طبقه کارگر مى آيد.
اعتراض کارگران تعميرات سازمان آب و فاضلاب سنندج
بنا به گزارش رسيده به حزب٬ کارگران قسمت اتفاقات سازمان آب و فاضلاب سنندج که تعدادشان ٣٠ نفر است و داراى قرارداد يکساله هستند٬ از ابتداى سال جديد تاکنون حقوق هايشان را دريافت نکردند. به همين دليل طى روزهاى گذشته اين کارگران با انتخاب دو نماينده از ميان خودشان به نامهاى؛ حيدر دهقان و بابک مرادى به مديريت اين سازمان هشدار دادند که اگر حقوق آنها فورا پرداخت نشود اعتصاب و تحصن خواهد کرد. خوشبختانه اولتيماتوم و پيگيرى نمايندگان کارگران موثر واقع شد و روز سه شنبه ٢۴ ارديبهشت سازمان آب مجبور شد که فيشهاى حقوقى آنها را صادر کند و اعلام کردند که تا روز چهارشنبه ٢۵ ارديبهشت به حساب آنها پول واريز خواهد شد. حقوق اين کارگران با احتساب کل مزايا و حقوق اولاد ٢۴٢ هزار تومان است. کار اين کارگران تعمير شکستگى لوله هاى آب و اتفاقات مشابه است. فشار کار اين کارگران بالا است و ساعت کاريشان از ٧ صبح تا ۴ بعدازظهر است. برخى اوقات مجبورند بعد از ساعت ۴ و بعضا تا نيمه شب با همان حقوق کار کنند.
روند خصوصى سازى و ورشکستگى بسيارى از صنايع و طرح هاى تعديل نيروى کار٬ نتايج وخيمى براى کارگران داشته است. از يک طرف امنيت شغلى و دورنماى بيکارى بالاى سر کارگران قرار گرفته و از طرف ديگر دولت دست سرمايه داران را براى استثمار شديد و وحشيانه کارگر باز گذاشته است. مقابله با اين وضعيت تنها درگرو اتحاد کارگران و اعتراض متشکل است. عدم پرداخت حقوق کار انجام شده يک دزدى آشکار از جيب طبقه کارگر و بازى کردن با زندگى خانواده هاى کارگرى و به فقر و گرسنگى محکوم کردن آنهاست. اين جنايت و خشونت سيستماتيک سرمايه و دولتش در ايران عليه کارگران است. اين تنها راه افزايش سود سرمايه داران است. کارگران بايد در هر مرکز کارگرى٬ اعم از رسمى و غير رسمى و قراردادى٬ به ارگان قدرت مستقيم خود تکيه کنند. هيچ نهاد سرمايه دارى از دولت تا اداره کار و تامين اجتماعى طرف کارگر نيست. کارگر تنها وقتى که متحدانه نيرويش را بميدان مى آورد ميتواند حقوق اش را نقد کند و شرايط بهترى را تامين کند.
کارگران ايران برک!
مجمع عمومى تان را تشکيل دهيد و نمايندگان خود را انتخاب کنيد. در مقابل اخراج رفقايتان و تبعيض در حقوقها و ايجاد شکاف در ميان کارگران بايستيد. پرداخت سرموقع و يکجاى حقوقها و مزايا وظيفه کارفرماست و اعتراض کارگر به اين بيحقوقى تحميل شده از مشروع مشروع تر است. حزب اتحاد کمونيسم کارگرى از مبارزه و اعتصاب کارگران برک حمايت ميکند و کارگران اين شرکت را به اتحاد و مبارزه متشکل با کارفرما فرا ميخواند.
