یک سال از خیزش توده ای مردم علیه حکومت سرکوبگر و جنایتکار اسد میگذرد. مردم محروم سوريه هر روز توسط حکومت بشار اسد قربانى ميشوند. خبرگزاریها تنها گوشه ای از این فجایع را منعکس ميکنند. بشار اسد نیز مانند بن علی و حسنی مبارک و قذافی رفتنی است. این حکم مردم بپاخواسته در سوریه است. علیرغم تمام این جنایات مردم سوریه همچنان برای سرنگونی این دستگاه استبدادی تلاش میکنند. سوریه به کدام سو ميرود؟ آیا حاصل سرنگونى بشار اسد يک آينده بدون استبداد٬ بدون محرومیت٬ بدون استثمار٬ بدون نابرابری٬ بدون فقر و فلاکت و بدون کنترل مذهب بر شئونات زندگی توده های مردم خواهد بود؟ یا کل حکومت ارتجاعى کنونى با تغييراتى سطحى بازسازى خواهد شد؟
از سپتامبر ۲۰۱۱ با طرح و دسیسه تروریسم دولتی به سرکردگی آمریکا و با دخالت فعال لیگ عرب و دولت ترکیه٬ یک اپوزیسیون ارتجاعی متشکل از عناصر رژیم اسد و اسلامیست ها شکل گرفت و سریعا مسلح شد و شاخه نظامى آن "ارتش آزاد سوریه" وارد یک جنگ نظامی با حکومت اسد شد. قربانیان اصلی جنگ این دو نیروی مرتجع مردم محروم سوریه هستند.
١- مردم سوریه حق دارند تا حکومت استبداد و سرمایه را نخواهند٬ حق دارند برای سرنگونی بیش از چهاردهه استبداد نظامی در سوریه بپاخیزند٬ حق دارند علیه فقر و فلاکت و عقب ماندگی و محرومیت قيام کنند٬ حق دارند تا سهم خود را از زندگی و رفاه و ثروت اجتماعی طلب کنند. مبارزه مردم سوريه بخشی از خیزش عظیم توده ای حق طلبانه و آزادیخواهانه در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقاست. سرنگونی انقلابی رژیم استبدادی سرمایه در سوریه یک حلقه اساسی در تحقق آزادی و برابری و رفاه و دستیابی به جامعه ای متضمن خواستهای پایه ای مردم است. از این رو ما خود را در مبارزه انقلابى مردم سوریه برای سرنگونی حکومت بشار اسد و پایان دادن به استبداد و سرمایه در این کشور سهیم میدانیم. سرنگونی حکومت اسد در عین حال یک ضربه بزرگ و تعیین کننده به نیروی اسلام سیاسی در منطقه و مشخصا حکومت اسلامی در ایران است.
٢- پروسه تحولات در سوریه برخلاف پروسه سرنگونی بن علی در تونس و حسنی مبارک در مصر طولانی تر و با مشقت بیشتری همراه شده است. تاکنون هزاران نفر در جریان این مبارزات کشته شده اند. در عین حال کشتارهای حکومت اسد بهانه ای در دست ناتو و دول ارتجاعی منطقه برای دخالت نظامی در اوضاع سوریه شده است. این نیروها میکوشند با اعمال فشار بر شورای امنیت سازمان ملل مجوز دخالت نظامی همه جانبه و آشکار در سوریه را کسب کنند. اما دخالت نظامی ناتو در سوریه نه تنها منجر به جلوگیری از ابعاد فاجعه خونین جاری نخواهد شد بلکه برعکس کاملا به آن دامن زده و میتواند زمینه ساز یک سناریوی سیاه و از هم پاشیدن شیرازه جامعه در این کشور گردد. هدف ناتو در قبال تحولات منطقه٬ بميدان آوردن مجدد قلدرى ميليتاريستى با توجيه "بشردوستانه" و کنترل روند تحولات و مشخصا در سوريه تغییر حکومت بشار اسد٬ نابودی یک متحد رژیم اسلامی در منطقه و تحمیل یک حکومت دست ساز مطلوب غرب و ناتو به مردم سوریه است. کارنامه دخالت نظامی ناتو در عراق٬ افغانستان٬ و لیبی نشانگر این واقعیت است که چنین حکومتهای دست سازی را با ماتریال مذهب٬ ناسیونالیسم٬ و مناسبات استثمارگرایانه و ضد انسانی سرمایه پایه گذاری میکنند.
٣- آن بخش از اپوزیسیون حکومت سوریه که اکنون صحنه گردان اوضاع هستند ترکیبی از جریانات ناسیونالیست - قومپرست پروغربی٬ اسلامیستها٬ القاعده ای ها و بخشهایی از حکومت سابقی ها است. این اپوزیسیون مرتجع بهیچوجه ذره اى خواستهای مردم بپاخواسته و آزادیخواه در سوریه را نمایندگی نمیکند. این جریانات که اکنون مورد حمایت ترکیه و عربستان و نیروهای ناتو قرار دارند و توسط اين حکومتهای مرتجع مسلح شده اند به همان اندازه حکومت بشار اسد ضد آزادی و ضد برابری و ضد خواستهای حق طلبانه توده های مردم هستند. این اپوزیسیون ارتجاعى از هم اکنون دستش به خون مردم آغشته است.
۴- جنگ و تقابل نظامی ای که اکنون در سوریه در جریان است جنگی میان دو نیروی ارتجاعی است. یک نتیجه بلافصل این جنگ قیچی شدن جنبشهای توده ای و اجتماعی برای سرنگونی حکومت اسد و حاشیه ای شدن خواستهاى برحق مردم کارگر و زحمتکش است. حزب از مبارزه مردم محروم سوريه براى سرنگونى بشار اسد حمايت ميکند و اين مبارزه را بخشى از تلاش آزاديخواهانه در کل منطقه و جهان ميداند. حزب از نيروهاى آزاديخواه و بشريت متمدن ميخواهد که عليه سرکوب و کشتار دولت بعثى اسد و جمهورى اسلامى٬ عليه ميليتاريسم و تروريسم دولتى٬ و در دفاع از تلاش آزاديخواهانه مردم سوريه براى سرنگونى بشار اسد بميدان بيايند. حزب تلاش ناتو و دولتهاى موئتلفش براى دامن زدن به قلدرى و تهاجم نظامى به سوريه را قويا محکوم ميکند.
۵- آزادی و برابری و رفاه مردم در سوریه در گرو سرنگونی انقلابی حکومت بشار اسد و شکل دادن به حکومتی است که هدفش نه حفظ و بازسازی مناسبات ضربه خورد سرمایه در سوریه بلکه درهم شکستن قطعی و نهایی آن است. تنها و تنها یک حکومت کارگری٬ یک جمهوری سوسیالیستی٬ میتواند تضمین کننده خواستهای پایه ای مردم در سوریه باشد. در غیر این صورت ما شاهد شکل گیری نوع دیگری از حکومت استبداد و استثمار و مذهب در سوریه خواهیم بود.
