خطاب به احزاب٬ سازمانها٬ شخصيتها٬ نشريات و رسانه هاى اپوزيسيون ايران

عليه سياست "اعتراف" گيرى رژيم اسلامى
و پخش و نشر سواطلاعات براين اساس

ما اصول کلى و نکات زير را بعنوان اصولى غيرقابل تخطى و پرنسيپى پايه اى در قبال سياستها و تاکتيکهاى وزارت اطلاعات رژيم عليه زندانيان سياسى اعلام ميکنيم. دعوت ما از جريانات اپوزيسيون ايران اينست که پايبندى خود را به اين اصول٬ در هر قالبى که مناسب ميدانند٬ مستقلا و يا بصورت جمعى٬ اعلام کنند و در مقابل سياستهاى ضد انسانى و ارتجاعى رژيم اسلامى عليه زندانيان سياسى و فضاى سياسى اپوزيسيون پيشاپيش سدى بگذارند.

1- شکنجه و اذيت و آزار زندانى را قويا محکوم ميکنيم. هر نوع شکنجه، ارعاب، تحقير و اعمال فشار فکرى و روانى بر افراد بازداشتى، متهمين و محکومين مطلقا ممنوع است و مبادرت به آن جرم جنايى محسوب ميشود.

2- شکنجه دريچه "افشاى حقيقت" نيست٬ وادار کردن زندانى به شهادت عليه وجدان خود است. هر نوع اعتراف و سند سازى و امضاى زندانى زير يک سند "اعترافات" فاقد کوچکترين اعتبار است. هر نوع ارجاع به شايعات و "اسناد" بازجويان و پليس سياسى عليه زندانى تائيد مستقيم شکنجه است.

3- از نظر ما حرف و موضع افراد تنها در يک شرايط آزاد و بدور از اعمال فشار و فضاى پيشداورى اعتبار دارد. هر نوع شوى تلويزيونى و مراسم شنيع اعتراف قويا محکوم و فاقد کوچکترين اعتبار است.

4- هر نوع تبليغات و "افشاگرى" در اپوزيسيون مبنى و متکى بر سيستم شکنجه و ارعاب رژيم قويا محکوم است. يک مبارزه سياسى سالم و متمدنانه در اپوزيسيون و نقد ديدگاهها و سياستهاى يکديگر نميتواند متکى بر اطلاعات و سند سازى بازجويان  رژيم باشد. مخدوش کردن اين مرز تائيد عملى شکنجه و "اعتراف" براساس آنست. 

5- ما از حرمت زندانيان سياسى دفاع ميکنيم. ما سياستى که قربانى شکنجه را بجاى دستگاه و حکومت شکنجه مورد تعرض قرار ميدهد٬ سياستى ضد انسانى و بدور از هر نوع آزاديخواهى قلمداد ميکنيم. زندانى شکنجه شده يک قربانى است و نه مجرم.

 

حزب اتحاد کمونيسم کارگرى
٧ خرداد ١٣٨٧ – ٢٧ مه ٢٠٠٨