اکثریت عظیم کودکان شاد و خندان و مرفه و آسوده خاطر نیستند. تبعیض، محرومیت و اذیت و آزار کودکان یک مشخصه دنیای امروز است. ارقام بیانگر گوشه ای از عمق این جنایت و فاجعه عظیم علیه کودکان است. سالانه بیش از ۲ میلیون کودک در روز تولدشان جان خود را از دست میدهند. سالانه بیش از ۱۰ میلیون کودک زیر ۵ سال، یعنی روزی ۳۰۰۰۰ کودک، در اثر گرسنگی و کمبود مواد غذایی و بیماریهای قابل علاج جان می بازند. گرسنگی به تنهایی مسئول کشتن ۵ میلیون کودک در سال است. این جنایتی سازمان یافته و روزمره علیه زندگی و حیات کودک است. کمتر جنگ و کشتار وحشیانه ای در تاریخ معاصر بشر چنین فاجعه ای در این ابعاد خلق کرده است. اما این تمام فاجعه نیست. کار کودکان یک عرصه دیگر جنایت علیه کودکان است. بیش از ۲۵۰ میلیون کودک بین ۵ تا ۱۴ سال به کار مشغولند. نیمی از این کودکان به کار تمام وقت در نا امن ترین شرایط و با پایین ترین دستمزدها مشغولند. کار میکنند و جان میکنند. اذیت و آزار و تحقیر و تنبیه کودکان یک ویژگی دیگر جهان کنونی و سیستم تربیتی و آموزشی موجود است.
این آمار در زمره فجایع طبیعی نیستند. بلکه بیان عملکرد آگاهانه نظم ضد کودک است. هیچ زلزله و سونامی و طوفانی هر روزه و هر ساله جان این کودکان را نمیگیرد. کودکان ضعیف ترین قربانیان نظامی هستند که جهان کنونی بر پایه آن استوار شده است. مسبب چنین وضعیتی نظام اقتصادی و سیاسی حاکم بر جهان کنونی است. شرم آور است. در ابتدای قرن بیست و یکم، در دل عظیم ترین انقلابات تکنولوژیک، هستی و زندگی میلیونها کودک را به دست بیرحم بازار آزاد و سود آوری سرمایه سپرده اند. موقعیت کودک در جهان کنونی یکی از سیاهترین عرصه های عملکرد نظام سرمایه داری است. اما در جوامع عقب افتاده و مذهب زده، محرومیت و اذیت و آزار و فرودستی کودکان در زشت ترین و خشن ترین شکل خودنمایی میکند. تجاوز اسلامی به دختران ۹ ساله، تحمیل حجاب اسلامی بر کودکان، اعمال سیستم کثیف آپارتاید جنسی، محرومیت کودکان دختر از بسیاری از ابتدایی ترین امکانات آموزشی و تفریحی و ورزشی، عرصه های دیگر محرومیت کودکان است.
این جهان ضد کودک را باید زیر و رو کرد. هیچ کودکی نباید گرسنه بخوابد. هیچ کودکی نباید بی سواد باشد. هیچ کودکی نباید بی خانمان باشد. هیچ کودکی نباید کار کند. هیچ کودکی نباید مورد اذیت و آزار و تحقیر قرار بگیرد. هیچ منفعتی بالاتر از منفعت کودکان نیست. موقعیت کودک و رفتار هر جامعه با کودکان مهمترين محک درجه انسانى بودن و آزاد بودن آن جامعه است. یک رکن اساسی مبارزه ما برای یک جامعه آزاد، برابر و مرفه و انسانی، مبارزه برای حقوق و موقعیت کودک در جامعه است. ما برای نظامی مبارزه میکنیم که حق هر کودک به یک زندگی شاد، ایمن و خلاق برسمیت شناخته شود. جامعه مسئول تضمین رفاه و سعادت هر کودک، مستقل از وضعیت خانوادگی، است. دولت و جامعه موظف اند بالاترین استاندارد زندگی، امکانات رفاهی، و رشد مادی و معنوی کودکان را تضمین کنند. آموزش و درمان باید رایگان باشد. ما خواهان ممنوعیت کار حرفه ای کودکان و نوجوانان زیر ۱۶ سال هستیم. هر گونه آزار کودکان در خانواده و مدارس و موسسات آموزشی، هر گونه تنبیه بدنی، فشار و آزار روانی کودکان باید فورا و اکید ممنوع شود. ما خواهان مقابله قاطع قانونی با سوء استفاده جنسی از کودکان هستیم. ما خواهان پایان دادن سریع به تمامی تبعیضاتی هستیم که کودکان را، اعم از دختر و پسر، از حقوق مدنی و اجتماعی خویش، نظیر آموزش، تفریح، و شرکت در فعالیتهای اجتماعی ویژه کودکان محروم میکند. کودکان مذهب ندارند و نباید تحت تعرض دستگاه مافیایی مذهب در جامعه قرار بگیرند. مصون داشتن کودکان از تعرض و دست اندازی دستگاه مذهب یک خواست ماست. رفاه، امنیت، آموزش، سلامت، رشد خلاقیت و توانائیهای کودکان هدف ماست.
اما تحقق تمامی حقوق و خواستهای کودکان مستلزم دگرگونی بنیادی نظام اقتصادی و سیاسی حاکم بر جهان کنونی است. حزب اتحاد کمونیسم کارگری برای پیروزی کامل انقلاب اجتماعی طبقه کارگر علیه سرمایه داری مبارزه میکند. پیشرفتهای اقتصادی، علمی، تکنولوژیکی و مدنی تاکنونی جامعه بشری شرایط و ملزومات مادی برای سازمان دادن یک جامعه آزاد، بدون طبقه و بدون استثمار و ستم، یک جامعه آزاد کمونیستی را فراهم کرده است. ما در عین حال و مادام که این نظام پابرجاست برای گسترده ترین و عمیق ترین اصلاحات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی مبارزه میکنیم. کسب این حقوق در جامعه ایران در گرو بزیر کشیدن و سرنگونی رژیم ارتجاعی و ضد بشری جمهوری اسلامی است. ما در فردای سرنگونی حکومت اسلامی و استقرار حکومت کارگری، تمامی مفاد برنامه "دنیای بهتر" و حقوق کودکان را، به عنوان حقوق غیر قابل انکار مردم در ایران، اعلام میکنیم.
