اعدام یکی از شنیع‌ترین شیوه‌های اعمال خشونت علیه انسان است. هرساله در کشورهای مختلف انسانهای زیادی به دلائل مختلف توسط دولتها به دار آویخته میشوند، در مقابل جوجه‌های اعدام قرار میگیرند یا در صندلی الکتریکی جانشان را از دست میدهند. بسیاری از کسانی که به اعدام محکوم میشوند بزهکاران اجتماعی هستند، کسانی که به دلیل ناهنجاری‌های اجتماعی دست به جرائم مختلف از جمله قتل انسان میزنند. در بسیاری از کشورها مخالفان سیاسی رژیم حاکم و یا کسانی که از نرمهای قراردادی دولتها عدول میکنند به دار آویخته میشوند. زنانی که در ایران به سنگسار محکوم میشوند و یا افراد همسکوسل از این جمله هستند.
ایران جمهوری اسلامی یک نمونه تیپک چنین کشوری است. در ایران کشتن و به قتل رساندن انسانها طبق قانون الهی یک وجه جدی مقابله با کسانی است که از نرمهای جمهوری اسلامی عدول میکنند. سنگسار و به دار آویختن همجسنگرایان فقط گوشه ای از قصابخانه ای که جمهوری اسلامی برپا نموده است را برملا میکند. اعدام گروهی مخالفان سیاسی یعنی کسانی که فقط به خاطر اعتقادات سیاسی و ائدولوژیکی خود دستگیر شده اند، یکی از کثیفترین و سیاهترین پرونده های جمهوری اسلامی است.
جمهوری اسلامی فقط مخالفان سیاسی خود را به دار نمی آویزد. کم نیستند کودکانی که اعدام شده اند و یا در انتظار اعدام هستند.
اعدام قتل عمد و برنامه ریزی شده انسان است. هیچ دلیلی برای توجیه آن نمیتواند وجود داشته باشد. جان انسان حرمت دارد و برای نگه داشتن این حرمت باید اعدام را ممنوع کرد. باید اعدام به عنوان شیوه تنبه انسان از تاریخ محو شود. دولت‌هائی که هنوز اعدام میکنند را باید از مجامع بین الملی بیرون کرد و سران آنها را به عنوان جنایتکاران علیه انسان در دادگاههای بین الملی به محاکمه کشید.
******
هفته گذشته سازمان آزادی زن غرفه اطلاعاتی خود در نمایشگاه کتاب و کتابخانه گوتنبرگ را برگزار نمود. این دستاوردی بزرگ برای سازمان آزادی زن است که توانست در این چند روز گوشه‌هائی از فعالیت های خود را به نمایش بگذارد. در این شماره تلاش کرده ایم که ضمن مصاحبه با شهلا نوری گوشه هائی از این فعالیت را منعکس کنیم.
و دیگر اینکه شماره 35 نشریه انگلیسی سازمان آزادی زن به سردبیری مریم کوشا منتشر شد. نشریه روی سایت سازمان قرار دارد. آنرا بخوانید و به دوستان و آشنایانتان توصیه کنید.
