قانون پیشنهادی نفت و گاز در عراق که توسط دولت مالکی و با هدایت و فشار هیات حاکمه آمریکا تهیه شده است، قرار است در "پارلمان" سرهم بندی شده عراق تصویب شود. براساس این قانون منابع نفت و گاز عراق تماما در انحصار شرکتهای نفتی چند ملیتی و بویژه آمریکائی و کارگزارانشان در عراق قرار میگیرد. قیمت نفت در کشوری نفتخیز چند برابر گران تر میشود و مردم محروم و جامعه درهم کوبیده شده عراق بیش از پیش در فقر و فلاکت غرق خواهند شد.
این قانون ارتجاعی واکنش و مخالفت طبقه کارگر عراق را برانگیخته است. این قانون نئو کلونیالیستی به موضوع کشمکش و دریچه ای برای ابراز وجود طبقه کارگر عراق تبدیل شده است. این اعتراضات در میان کارگران از شرکت نفت بصره شروع شده و تعدادی از شوراها و اتحادیه های کارگری و رهبران آنها بر عدم تصویب این قانون در "پارلمان" بعنوان "طرحی امپریالیستی" تاکید کرده اند. این سازمانهای کارگری همچنین در کنفرانسی در بصره در بیستم سپتامبر تاکید کردند در صورت تصویب این قانون، دولت با واکنش و حرکت اعتصابی طبقه کارگر مواجه خواهد شد. متقابلا دولت دست ساز مالکی با شکایت و پاپوش دوزی علیه رهبران کارگری خواهان دستگیری و بازداشت آنها شده است.
آمریکا جامعه عراق را با بمب و موشک ویران کرد و یک ارتجاع قرون وسطائی قومی – مذهبی را سرکار آورد. این دولت دست ساز قبل از پیشنهاد این قانون نیز ماهیت جنایتکارانه اش را اثبات کرده بود. این نظم نوین است و قرار است در نظامهای مورد نظر آن زندگی و منافع طبقه کارگر و اکثریت عظیم مردم بیش از پیش در اسارت سود و سرمایه و سرکوب سیاسی لگدمال شود. تردیدی نیست که طبقه کارگر سیاست "ملی" و "ضد امپریالیستی" و یا دفاع از منافع سرمایه داری عراق ندارد و گسترش چنین سیاستی طبقه کارگر را به نیروی ذخیره جدال بخشی از سرمایه با بخشهای دیگر سرمایه تبدیل میکند. اما اهمیت اساسی کشمکش اخیر اینست که برخلاف صحنه های هر روزه بمب و انتحار و کشتار و تروریسم در عراق، این بار یک نیروی اجتماعی قد علم میکند. نیروئی که مردم محروم عراق میتوانند برای برون رفت از سناریوی سیاه کنونی به آن اتکا کنند. نیروئی که سرنوشت هر درجه بهبود در وضعیت فعلی و آینده عراق به تحرک و سیاست رادیکال و آزادیخواهانه اش گره خورده است. در این میان تهدید دولت مالکی و تلاش برای دستگیری رهبران کارگری در عراق، ماهیت ارتجاعی و ضد کارگری این دولت ارتجاعی سرمایه "خودی" را نشان میدهد. نوری مالکی و دولتش که صبح تا شب مشغول همکاری و مذاکره با تروریستها است، وقتی به طبقه کارگر و اعتراض آنها مربوط میشود، عربده میکشد و فرمان نقره داغ میدهد!
حزب اتحاد کمونیسم کارگری از تحرک و تلاش طبقه کارگر بعنوان یک نیروی مستقل در صحنه سیاسی عراق عمیقا استقبال میکند و قاطعانه از هر تلاش آزادیخواهانه و کارگری این جنبش حمایت میکند. حزب اتحاد کمونیسم کارگری یک تلاش بین المللی برای حمایت از طبقه کارگر عراق و دفاع از رهبران
کارگری عراق را ضروری و مبرم میداند و بسهم خود برای آن تلاش میکند. حزب اتحاد کمونیسم کارگری تلاش دولت مرتجع مالکی برای دستگیری و بدادگاه کشاندن رهبران کارگری را قویا محکوم میکند و از نیروهای انترناسیونالیست و تشکل های کارگری میخواهد در برابر این اقدامات ارتجاعی واکنش نشان دهند. حزب اتحاد کمونیسم کارگری بویژه سوسیالیستها و کمونیستهای کارگری در عراق را به دخالت آگاهانه و فعالانه در تقویت این صف دعوت میکند.
