پنج سال پیش در چهارم ژوئیه ۲۰۰۲ قلب انسانی بزرگ، مغز متفکری عظیم از کار ایستاد. قرن بیست و یکم مارکس خود را از دست داد. در گذشت زود هنگام منصور حکمت حفره ای عظیم، حفره ای پر نشدنی، در قلب همه ما بجا گذاشت. او برای ما از خود ما عزیزتر بود. او تجسم جنبش و تلاش ما بود.
اما ما انسانهای خوشبختی بودیم. خوشبخت بودیم که هم نسل او بودیم، در کنارش بودیم و در سنگرش مبارزه کردیم و آرمانها و مشعلش روشنگر راهمان بود. زندگی در کنار او یک تجربه عظیم و غنی برایمان بود.
منصور حکمت تجسم جنبش کمونیسم کارگری و صدای این جنبش است. متفکر، تئوریسین و سازمانده این جنبش بود. در تاریخ دورانها و مقاطعی وجود دارند که فرد و جنبش به هم گره میخورند، با هم منطبق میشوند، و فرد خصلت نمای جنبش میشود. منصور حکمت تجسم کاملی از از جنبش عظیم کمونیسم کارگری بود.
اما منصور حکمت فقط به ما متعلق نبود. او تجسم اعتراض نسلی از انسانهای معاصر علیه نظام سرمایه داری است. او اعتراض کارگری است که میگوید من نظام کار مزدی را نمی پذیرم، این شرایط دون شان انسان است. او صدای جوانی است که میگوید سهمش از زندگی همه چیز است. او فریاد زنی است که علیه ستمکشی و فرودستی است، برابری طلب است، تمام برابری را میخواهد. او نماینده بشریتی است که میخواهد اين جهان را از زیر و رو کند و از قاعده اش بر زمین بگذارد.
منصور حکمت مارکس دوران حاضر است. مارکس زمانی است که مصائب و تعفن سرمایه داری اکثريت عظيم کره خاکى را به اسارت در آورده است. زمانیکه دستگاه مذاهب نه تنها افیون توده ها بلکه به سبعانه ترین شکلی علیه بشریت يا مستقيما جنايت ميکند و يا توجيه گر جنايت سرمايه دارى است. منصور حکمت تجسم نخواستن وضع موجود بود. زمانیکه سران و ايدئولوگهاى بورژوازى گفتند: همین است که هست، آینده همین است، تکرار گذشته است، شکست خورده اید، یا خفه شوید یا بسازید؛ منصور حکمت فریاد زد نه! این سهم بشریت نیست. تاریخ وجود دارد. آزادیخواهی وجود دارد. برابری معنی دارد. انساندوستی زمینه دارد و زندگی معنی دارد. دریچه ای شد که افق رهایی بشریت را در مقابل جامعه قرار داد. امید رهایی شد. آینده تحولات بشری را به گذشته دستاوردهای انسانی وصل کرد.
منصور حکمت یک متفکر بزرگ مارکسیست بود. در افزوده هایش جایگاه مهمى در تئوری مارکسیسم معاصر ایفا میکنند. تبیین همه جانبه مختصات عینی و فکری جنبش کمونیسم کارگری، نقد نظم نوين جهانى، نقد دمکراسی، نقد ناسیونالیسم، نقد اسلام سیاسی، تعریف خطوط سیاسی و مبارزاتی تصرف قدرت سیاسی توسط کمونیسم کارگری و انسانگرایی عظیم اش تماما روشن بین ترين رگه مارکسیسم و
کمونیسم معاصر را نمایندگی میکند. به این اعتبار مجموعه نقطه نظرات او زنده ترین رگه مارکسیسم و به اين اعتبار کمونیسم پراتیک دوران معاصر است. منصور حکمت انسانگرایی مارکس را احيا کرد و در سياست و مبارزه کمونيستى معنى کرد. انسان بار دیگر اساس سوسياليسم شد. کمونیسم منصور حکمت فاز نداشت. مرحله نداشت. کمونیسم را عاجل و ضروری و قابل تحقق برای همین امروز میدانست. کمونیسم او کمونیسم پراتیک، انسانگرا، سازش ناپذير و خواهان تغييرات فورى است. عنصر اراده انسانهای حی و حاضر نزد او جایگاه کلیدی داشت. کمونیسم او دفاعی نيست. بدهکار نيست. کمونیسم انقلابیون پر شوری است که برای زیر و رو کردن جهان معاصر پا به صحنه سیاست و مبارزه گذاشته اند. از این رو حزبی قدرتمند ساخت. در اوج هجومی که هر تلاش کمونیستی را به سخره میگرفتند، منصور حکمت حزبش را بنیاد گذاشت و تمام تلاشش اين بود که حزب را آماده کسب قدرت سیاسی کند. آن زمان که میگفتند کمونیستها نباید به قدرت دست ببرند، گویا کفر است، او کفر گفت و به پیش رفت. صفی از کمونیستهای معترض، روش بین، آرمانخواه و دخالت گر را شکل داد. اکنون کمونیسم کارگری بعنوان يک جنبش و يک آرمان ديرينه بشر موجوديت دارد و کماکان پرچم منصور حکمت تلاش براى پيروزى کمونيسم است. منصور حکمت، جنبش کمونیسم کارگری را از صحنه سیاست حذف کنید، بشریت نمایندگی نمیشود.
متاسفانه او نماند. وعده هم نداده بود. سرطان مجالش نداد. اما میراث عظیمی از خود بجا گذاشت. گنجینه فکری و سیاسی و مبارزاتی او عزیزترین یادگارش است. آرمانش پر نفوذ است. در قلب هزاران هزار انسان آزادیخواه و برابری طلب موج میزند. در پنجمين سالروز درگذشت منصور حکمت مهمترين کارى که بايد انجام داد متشکل شدن کمونيستهاى کارگرى هوادار منصور حکمت است. برافراشتن پرچم اين کمونيسم و تبديل آن به يک قدرت عظيم است. فراخوان ما همين است. متشکل شويم. صفوفمان را محکم تر کنيم. ما بايد پيروز شويم. اين را به کودکان خيابانى، به زنان در اسارت اسلام و عقب ماندگى، به نسل جوان امروز، به طبقه کارگرى که بدون سوسياليسم و مارکسيسم در چنگال اسارت سرمایه راهی جز دست و پا زدن ندارد، بدهکاريم. ما اين پيروزى را به بهترين و انقلابى ترين کمونيست زمانه، به رفيق عزيز و فراموش نشدنى مان منصور حکمت بدهکاريم. پرچمش را برافرازيم و به جنگ سرمايه و نظام منحط سرمايه دارى برويم.
یاد او را گرامی میداریم. در پنجمین سالروز مرگش مویه نمیکنیم. اهدافش را گسترش میدهیم. خط مشی مان را بر مبنای سیاستهایش سازمان میدهیم.
