فقر و فلاکت، بیکاری و عدم تامین اقصادی در ایران ابعاد وحشتاکی بخود گرفته است. مردم روز به روز فقیر تر میشوند. اکٽریت عظیم مردم در زیر خط فقر زندگی میکنند. حدود هشتاد درصد ثروت اجتماعى در ايران در دست يک اقليت پانزده در صدى است. متوسط سطح دستمزد در جامعه بمراتب کمتر از خط فقر است. چندین میلیون نفر بیکارند. هر ساله صدها هزار نفر از جوانان به اردوی بیکاران اضافه می شوند. دهها هزاران کودک در خیابانها گرسنه و سرگردانند. بیکاری میلیونی و دستمزدهای ناچیزی، که بعضا حتی ماهها پرداخت نمیشود، زندگی کارگران و مردم را به سیاهی و تباهی کشانده است. امروز مساله بقاء فیزیکی و تامین اقتصادی به یک معضل عظیم اجتماعی مردم تبدیل شده است. فلاکت گسترده، اجبار به کار اضافی و طولانی مدت، تن فروشی گسترده، و حتی فروش کلیه برای تهیه مایحتاج حداقل زندگی از نتایج اولیه این فلاکت عمومی است. اما این یک روی تصویر است. روی دیگر این تصویر خشن و ضد انسانی مبارزه و اعتراض علیه این وضعیت فلاکتبار است. اعتراض کارگران به این وضعیت یک رکن دائمی اعتراضات جاری در جامعه است.
مسبب اين وضعيت و تمامی مصائب و مشکلات گريبانگير توده های مردم رژيم اسلامی و نظام سرمایه داری حاکم بر جامعه است. فقر و محروميت، تبعيض و نابرابری، بيکاری و بی مسکنی، ناامنی اقتصادی و عدم تامين اجتماعی جملگی محصول اجتناب ناپذير نظام سرمايه داری است. جمهوری اسلامی سرمایه يک زندگی مادون انسانی را به اکثريت عظيم مردم تحميل کرده است .
پايان دادن همیشگی به اين وضعيت و نابودى ريشه اى فقر و فلاکت در جامعه منوط به از میان برداشتن و نابودی مناسبات اقتصادی استٽمارگرایانه سرمایه داری و رژیم سیاسی حافظ این مناسبات است. بجاى توليد براى سود و انباشت سرمايه، توليد براى رفع نيازمنديهاى متنوع و گسترده و رفاه مردم بايد هدف فعاليتهای روزمره اقتصادی جامعه را تشکيل دهد. هر کس به اعتبار انسان بودن بايد از کليه مواهب و محصولات زندگی و تلاش همگان برخوردار شود. این راه حل پایه ای ماست. بعلاوه ما در عین تلاش همه جانبه برای نابودی ریشه ای فقر و فلاکت خواهان گسترش و سازماندهی مبارزه اى وسيع و همه جانبه بمنظور فقر زدايی فوری از جامعه و مصون داشتن زندگی توده های مردم از فلاکت و تباهی هستیم. از این رو ما برای تحمیل حداکٽر سطح رفاه و آسایش در شرایط حاضر مبارزه میکنیم. اهم مطالباتی که باید فورا متحقق شود به قرار زیر است:
۱ : حداقل دستمزد رسمی بايد تضمين کننده يک زندگی مرفه و در خور شان انسان باشد.
۲ : بيمه بيکارى مکفى براى همه افراد آماده به کار بالای ١٦ سال. پرداخت بيمه بيکاری به کليه کسانيکه به علل جسمی توان اشتغال به کار را ندارند . پرداخت بيمه بازنشستگی مکفی براى زنان و مردان ٥٥ سال به بالا.
۳ : کاهش ساعت کار به حداکثر ٣٠ ساعت کار در هفته (٥ روز شش ساعته).
۴ : قرار گرفتن کليه کودکان و نوجوانان زير ١٦ سال که فاقد تامين معيشتی و رفاهی از طريق خانواده ميباشند تحت تکفل دولت.
۵ : ممنوعیت کار حرفه ای برای کودکان و نوجوانان زیر ۱۶ سال.
۶ : طب و خدمات بهداشتى رايگان، مناسب و در دسترس برای همگان. گسترش و سازماندهی امکانات پزشکی و درمانی به نحوی که دسترسی فوری به طبيب و دارو و درمان برای کليه ساکنين کشور آسان باشد.
۷ : تامين و تضمين مسکن مناسب، بهداشتی و ايمن برای همگان. هزينه مسکن نبايد از ١٠٪ در آمد فرد يا خانواده بيشتر باشد و مابقی هزينه، در صورت لزوم بايد توسط سوبسيد دولتی تامين گردد .
۸ : تامين شبکه حمل و نقل عمومی درون شهری رايگان.
۹ : آموزش عمومی رايگان (پيش دانشگاهی و دانشگاهی و تخصصی) و در دسترس برای همه متقاضيان. پرداخت کمک هزينه کافی به دانشجويان .
ایران جامعه ای غنی و ٽروتمند است، مردم ايران ميتوانند همین امروز مرفه و انسانى زندگى کنند. مبارزه عليه فقر تلاشى براى ايجاد تغيير اوضاع به نفع مردم محروم است. کمپين "اتحاد عليه فقر" تلاش ميکند چتر اين مبارزه وسيع و متحد و متشکل کردن آن باشد. این یک مبارزه ای انسانی است. فقر حقارت است. فقر هويت و احترام انسانى را لگدمال ميکند. فقرتحقير و توهینی به بشريت است. باید متشکل شد و علیه این شرایط دهشتناک به ميدان آمد! کمپين "اتحاد عليه فقر" از تمامی نیروهای فعال علیه فقر و فلاکت در جامعه دعوت ميکند تا ما را در این تلاش همراهى کنند.
