اخراج ۵۰ هزار کارگر در سال جدید!
این تعرض سرمایه را باید در هم شکست!
سرمایه سال جدید را با موج اخراج کارگران آغاز کرده است. تنها در هفته های اخیر ۵۰ هزار کارگر را به بهانه "اتمام قراردادهای کاری"، "افزایش حداقل دستمزد رسمی" و "جایگزینی نیروی کار و عدم سودآوری" اخراج کرده اند. این عیدی سرمایه به کارگران است! شرح برخی از این اخراج ها در هفته های گذشته به قرار زیر است :
اخراج ۱۰۰۰ کارگر شرکت ایران نیرو
بیش از هزار کارگر قراردادی شرکت ایران نیرو در هفته گذشته در قزوین بدون تصفیه حساب اخراج شدند. یکی از کارگران این واحد تولیدی،"عید علی کریمی"، در این زمینه گفته است که کارگران با وجود اضافه کاری روزانه فقط حداقل دستمزد را دریافت میکرده اند و هم اکنون هم با این که اخراج شده اند هر کدام ۵۰۰ هزار تومان از کارفرما طلب کارند.
بیکار سازی بیش از ۱۰۰۰ کارگر در بروجرد
بیش از هزار کارگر قراردادی در بروجرد با پایان قرارداد خود به بهانه افزایش حداقل دستمزد از کار بیکار شدند. در بوشهر ۴۰ هزار کارگر بیکار وجود دارد و بنا به گفته محمد گودرزی در ۸ سال گذشته هیچ فرصت شغلی جدیدی در این استان ایجاد نشده است. این کارگر اضافه کرد که کارفرما کارگران را با قراردادهای موقت در کارهای دائم بکار میگیرد و در پایان هر سال اخراج میکند.
اخراج ۲۰۰ کارگر در سقز
طبق گزارش های رسیده در شهر سقز بیش از ۲۰۰ تن از کارگران قراردادی شهرک صنعتی در این هفته اخراج شدند. محمد صالح حسینی با اشاره به وضع نامناسب کارگران وبیکاری گسترده جوانان در شهر سقز گفته است: ۴۰ کارگر فضای سبز شهرداری و ۱۶۰ کارگر قراردادی شهر صنعتی در ابتدای سال جدید اخراج شدند.
اخراج ۳۰ کارگر شرکت القدیر در زابل
در چند روز گذشته در زابل ۳۰ کارگر قراردادی شرکت القدیر زابل از کار بیکار شدند. محمد گل بامری کارگر این کارخانه در این رابطه گفته است: این کارگران بیکار شده که مشغول به کار در پروژه ساخت بزرگراه زابل- زاهدان بوده اند در اعتراض به اخراج خود به اداره کار شکایت کرده اند. کارفرما بهانه اخراج ها را پایان قرارداد ها ذکر کرده است.
اخراج ۷۰۰ کارگر در خراسان
کارگران قراردادی استان خراسان نیز از موج جدید اخراج های سال جدید در امان نمانده اند. بیش از ۷۰۰ تن از این کارگران در دو روز گذشته از کار بیکار شده اند. یکی از کارگران بنام محمد فیروزی گفته است که کارگران هیچ گونه مصونیت شغلی ندارند و بهانه های ذکر شده برای اخراج ۷۰۰ کارگر پوچ و بی پایه است و این خصلت ذاتی کارفرماهاست.
اخراج ۳۰۰ کارگر صنعتی اراک
بیش از ۳۰۰ کارگر قراردادی در واحد های تولیدی و صنعتی اراک در روزهای اخیر اخراج شده اند. علی رضا مرادی از کارگران اخراجی میگوید: کارفرما بعد از اتمام قرارداد تمایلی برای استخدام مجدد کارگران ماهر و با سابقه ندارد چون این قشر از کارگران خواهان دستمزدی شایسته تخصصشان هستند.
آنچه در بالا ذکر شده است تنها گوشه ای از موج اخراج کارگران در سال جدید است. "رجبعلی شهسواری" رئیس اتحادیه کارگران پیمانی و قراردادی کشور" که خود یک نهاد دولتی است به سایت دسترنج گفته است: "موج اخراج دست جمعی کارگران قراردادی که از روزهای پایانی سال گذشته آغاز شده بود همچنان ادامه داشته و بسیاری ازکارگران با اتمام قرارداد کاری و عدم انعقاد مجدد قرارداد کاری، بیکار شده اند." او همچنین گفته است: "بدلیل نبود فرصت شغلی در کشور بسیاری از کارگران اخراجی همچنان بیکار بوده و فقر خانواده های آنان را در معرض فروپاشی قرارداده است." شهسواری گفت : "بیش از ۶۵ در صد کارگران کشور به عنوان کارگران قراردادی در کارهای دائم بکار گرفته می شوند که این کارگران به دلیل فقر و نیاز به شغل از حقوق قانونی خود گذشته و آینده شغلی خود را تباه می کنند."
کار برای کارگر در جامعه سرمایه داری روش امرار معاش است. اخراج کارگر و بیکار سازی کارگر معادل محروم کردنش از امکان فراهم کردن نیازمندیهای زندگی و معیشت خانواده کارگری است. اخراج کارگر معادل محکوم کردن کارگر به فقر و فلاکت و بی خانمانی است. به معنای محروم کردن کارگر از حق حیات و زندگی و امرار معاش است. اخراج کارگر یک اقدام ضد انسانی است. باید غیر قانونی باشد. هیچ کارفرمایی نباید حق اخراج کارگر را داشته باشد.
اما اخراج یک رکن عملکرد نظام سرمایه داری معاصر است. در این نظام کارگر انسان نیست، یکی از ابزار و عوامل کار است. هر زمان که کارش سودی تولید کند، به کار گرفته میشود. و زمانیکه کارش سود آور نباشد، اخراج میشود. در این نظام نیازهای انسانی زندگی کارگر قربانی حرکت سودآوری سرمایه است.
رفقای کارگر
این موج تعرض سرمایه و دولت اسلامی حامی آن به معیشت و زندگی را باید در هم شکست. اما در پراکندگی و تفرقه نمیتوان به این خواست عادلانه دست یافت. باید متشکل شد. باید متحد بود. باید قدرت عظیم طبقه کارگر را در مقابل این توحش نظام سرمایه داری قرار داد. مجمع عمومی کارگران مناسبترین شکل تشکل پایدار طبقه کارگر در شرایط کنونی است. اتحاد کارگر شاغل و بیکار، اتحاد کارگر شاغل و اخراجی شرط پیشبرد موفق این مبارزه است.
مجامع عمومی خود را بطور روتین تشکیل دهید. نمایندگان مجامع عمومی خود را انتخاب کنید. این نمایندگان باید بتوانند با سایر نمایندگان مجامع عمومی در مناطق کارگر مجاور تماس بگیرند. پرچم چنین مبارزه ای فقط میتواند "یا کار با دستمزد مکفی یا بیمه بیکاری مکفی" باشد. تنها این مطالبه تضمین کننده امنیت شغلی و معاش کارگر در شرایط کنونی در جامعه است.
